Ultrastrüktürel Histokimya – Laboratuvar Tanı Bilimi – Laboratuvar Ödevleri – Lab Ödevleri – Kimya Mühendisliği – Kimya Ödev Yaptırma Ücretleri
Kurutulmuş numune daha sonra ince bir buharlaştırılmış metal tabakası (altın, paladyum, platin veya krom) ile kaplanır, bu da elektron ışınına maruz kalma sırasında biriken yükü gidermeye yardımcı olur.
Genellikle bir metal tabana (bir saplama) sabitlenen doku daha sonra taramalı elektron mikroskobuna yerleştirilmeye hazırdır. Bir TEM’deki olay ışınının aksine, SEM’deki elektron ışını numune üzerinde raster tipi (“TV”) bir tarzda taranır.
Bu, bir elektron detektörü tarafından toplanan ve bir katot ışın tüpü üzerinde gözlemlenebilir bir görüntüye dönüştürülen ikincil elektronların emisyonuna neden olur. Yüzey konturu ve detayına ek olarak, taramalı elektron mikroskopları TEM için geleneksel olarak mevcut olanlara kıyasla daha düşük büyütme avantajı sunarlar ve bu nedenle tüm patolojik örnekler için kullanılabilir.
SEM’in teşhis uygulamaları sınırlıdır. Bunlar, insan saçının incelenmesini ve solunum partiküllerinin, özellikle asbest liflerinin tanımlanmasını içerir; bunlar ayrıca kimyasal veya temel bileşimi tanımlamak için X-ışını mikro analizi ile de incelenebilir.
Bulgular, endüstriyel maruziyetle bağlantılı olarak yasal öneme sahip olabilir. B ve T hücrelerini ve mezotelyoma ve adenokarsinomu diferansiyel hücre yüzeyi morfolojisi temelinde ayırt etme iddiası, rutin uygulamada yaygın olarak kullanılmamıştır. Tablo 5.4, gerçek rutin diagnostik testlere yol açmadan hastalığı anlamaya verilere katkıda bulunan insan hücrelerine ve dokularına uygulanan birçok SEM örneğinden bazılarını vermektedir.
SEM’in insan klinik materyaline uygulamaları
- Asbest lifleri ve diğer solunum partikülleri
- B ve T hücrelerini hücre yüzeyinden ayırt etme
- morfoloji
- Mezotelyal ve adenokarsinomatöz mikrovilli
- Spermatozoan anormallikleri
- Ürotelyum ve ürotelyal karsinom
- Endometrial hiperplazi
- İyi huylu prostat hiperplazisi ve lümen içi kristaller
- prostat kanserinde
- Renal papilla / Bellini kanalları
- Özofagus ve bağırsak yüzeyleri
- Duodenal yüzeyde Giardia lamblia
- Spiroketoz
- Cryptosporidium
- Crohn hastalığı
- Akut apandisit
- Romatoid artritte sinovyal doku ve hücreler ve gut
- Kıkırdakta kalsiyum pirofosfat kristalleri ve menisküs dokusu
- Onkositlerdeki mitokondri
- Lösemik hücre (tüylü hücre) yüzeyleri
Histokimya immünhistokimya
İmmunohistokimya Nedir
Histokimya TEKNİKLERİ
Histokimya nedir
Histokimya pdf
Histokimya ve sitokimya
Histokimyasal yöntemler
Histokimyasal teknikler
Klinik / patolojik ortamlarda immunoEM uygulamaları
- Tümörlerdeki nöroendokrin granüllerdeki hormon içeriği
- İmmünoglobulinler ve plazma hücrelerinde, lenfoma, böbrek hastalığı ve kristaloidal keratopatide kompleman birikintileri;
plazmasitomda amiloid - Sitoskeletal proteinler (düz kas aktin, -aktinin, sitokeratin, vimentin, desmin ve nörofilament proteini)
- neoplastik ve tümör hücreleri
- Miyofibroblastların yüzeyindeki fibronektin
- Bazal membranlarda laminin ve tip IV kollajen
- Reaktif ve neoplastik hücrelerde hücreler arası yapışma molekülleri (örneğin ICAM-1, CD44)
- Akut greft ve konakçı hastalığında hücre yüzey molekülleri (CD4, CD8, CD56)
- Adrenal bezde vazopresör ve vazokonstriktif protein, endotelin-1
- Nötrofillerde farklılaşma antijeni, ürokinaz reseptörü
- Tiroid tümörlerinde anti-apoptotik protein BCL2
- Endotelyumda Weibel-Palade cisimciklerinde von Willebrand faktörü
- Glandüler epitel lezyonlarında lizozim ve müsinler
- Miyelomonositik lösemide laktoferrin ve lizozim
- Miyeloid lösemide miyeloperoksidaz
- Bazofillerde Charcot-Leyden kristal proteini (lizofosfolipaz)
- Arteryo-venöz anastomozlarda vasküler düz kas hücrelerinde lizozomlarda katepsin D
- İnsan seminal vezikülündeki nitrik oksit sentaz
- İnsan dışkı özlerindeki rotavirüsler
İmmünoelektron Mikroskobu
İmmünoelektron mikroskobu (ultrastrüktürel immünolasyon, ‘immünoEM’) aynı anda geleneksel TEM’nin morfolojik verilerini ve hafif mikroskobik immünohistokimyada olduğu gibi biyomoleküler kompozisyon hakkında bilgi sağlar.
İmmünoEM verileri, SEM’den gelenler gibi, doğrulayıcı olma eğilimindedir veya klinik bir durumun bilimsel anlayışına katkıda bulunur. Bununla birlikte, tekniğin bir teşhisi doğrulama, bazı yorumlama belirsizliklerini ortadan kaldırma ve bir tanının konulduğu güveni artırma potansiyeli çok büyüktür.
Bununla birlikte, pratikte, şu anda EM için mevcut olan personel seviyeleri ve finansman, teknik ve prosedür detaylarına normalden daha fazla dikkat gerektiren tanısal immünoEM kullanımını tehlikeye atmaktadır. Klinik materyalde immünoEM ile tanımlanabilen protein aralığı Tablo 5.5’te verilmektedir.
İmmünoEM’nin en basit formlarından biri, bir cam slayttan immünohistokimyasal olarak boyanmış hafif mikroskopi ile mum almak ve işlemektir. Bu teknik olarak zordur ve zayıf yapısal koruma sağlama eğilimindedir. Bazen de, osmiyum tetroksite maruz kalmanın bir sonucu olarak elektron yoğun olan immün boyayı tanımlamak, basit olmaktan daha az olabilir.
En iyi teknikler, koloidal altın parçacıkları ile etiketlenmiş spesifik bir antikor kullanır. Altın parçacıkları çoğunlukla 5, 10 veya 20 nm çapındadır ve doku bölümleri üzerinde lokalize edildikten sonra elektron mikroskobu ekranında keskin bir şekilde belirlenmiş konturları ile kolaylıkla tanımlanır, bu da odaklanma ve fotoğraflamayı kolaylaştırır.
Antijen korumasını artırmak için özen gösterilmelidir. Proteinler, immünoreaktivitelerinin korunmasında ve dolayısıyla immünoEM ile gösterilebilecekleri ölçüde önemli ölçüde değişir. Taze olarak temin edilebilen doku, yeni hazırlanmış para-formaldehit solüsyonunda sabitlenmelidir.
Ancak birçok antijen, histolojik formalinden sağ kalacaktır ve doku, ana histolojik örnekten alınabilir. Daha fazla protein denatürasyonunu önlemek için ağır metal fiksatifler kullanılmaz ve dehidrasyon genellikle LR White1 gibi bir hidrofilik reçineye gömülmeden önce% 70 etanolün ötesine geçmez.
Bu, ultra ince bölümler kesilmeden ve uygun altın içeren reaktifler uygulanmadan önce minimum termal polimerizasyona tabi tutulur. Lowicryl1, bazılarının iddia ettiği gibi, üstün ultrastrüktürel korumaya ve düşük sıcaklıkta hidrofilik bir reçine olduğu göz önüne alındığında, daha iyi antijen korumasına sahip alternatif bir hidrofilik reçinedir.
En zorlu immünoEM formu, donmuş ultra ince kesitler (kriyoultramikrotomi) kullanır. İmmünem ayrıca, genellikle reçineyi aşındıran ve antijenik bölgeleri açığa çıkaran reaktifler kullanılarak, TEM için geleneksel olarak işlenen epoksi reçine gömülü dokudan ultra ince kesitler üzerinde de gerçekleştirilebilir.
Ultrastrüktürel Histokimya
Ultrastrüktürel histokimya (elektron histokimyası), klasik ışık mikroskobu histokimyasına benzer, ancak ultrastrüktürel düzeyde hücrelerin ve dokuların kimyasal veya biyokimyasal doğası hakkında bilgi sağlar.
Bunu başarmak için, teknikler, genellikle elektron saçan metal atomları içeren bir bileşik olan elektron yoğun bir işaretleyici gerektirir. Enzimler dahil olmak üzere hücreler ve dokulardaki çok çeşitli maddeler ultrastrüktürel histokimya ile tanımlanmıştır.
Histokimya immünhistokimya Histokimya nedir Histokimya pdf Histokimya TEKNİKLERİ Histokimya ve sitokimya Histokimyasal teknikler Histokimyasal yöntemler İmmunohistokimya Nedir