Güneş Radyasyonu – Enerji Mühendisliği Ödevleri – Enerji Mühendisliği Ödev Hazırlatma – Enerji Mühendisliği Alanında Tez Yazdırma – Enerji Mühendisliği Ödev Yaptırma Fiyatları
Güneş Radyasyonu
Güneş radyasyonu, geniş spektral dağılım ile karakterize edilir, yani çok farklı enerji miktarlarına sahip fotonlar içerir. Bu nedenle, bir güneş pili bir yandan mümkün olduğu kadar çok fotonu dönüştürmeli, böylece adsorbe etmeli ve mevcut foton enerjisini mümkün olduğunca iyi bir şekilde dönüştürmelidir.
Uygulanan yarı iletkenin değerlik ve iletim aralığı arasındaki enerji boşluğu ne kadar küçük olursa, ilk gereksinim o kadar iyi karşılanır. Örneğin, silikonun Eg enerji aralığı yaklaşık 1.1 eV’dir ve bu nedenle güneş spektrumunun büyük bir bölümünü emebilir. Fotoakım, zaman birimi başına soğurulan fotonların sayısı ile orantılı olduğundan, bir güneş pilinin fotoakımı azalan enerji aralığı ile artar.
Bununla birlikte, enerji aralığı, p-n-kavşağı içindeki potansiyel bariyerin üst sınırını da belirler. Bu nedenle, küçük bir enerji aralığı her zaman küçük bir açık devre voltajıyla ilişkilendirilir.
Güç, akım ve voltajın ürünü olduğundan, çok küçük enerji boşlukları yalnızca küçük verimliliklere sahiptir. Büyük enerji boşlukları, yüksek açık devre voltajı oluşturur, ancak güneş spektrumunun yalnızca çok sınırlı bir kısmının soğurulmasına izin verir. Dolayısıyla fotoakım yalnızca küçük değerlere sahiptir ve son olarak akım ve voltajın çarpımı da küçüktür.
Aşırı durumların bu analizi, fotovoltaik uygulama için yarı iletken malzeme seçimi ile ilgili olarak optimum bir enerji boşluğu olduğunu ortaya koymaktadır. Ortalama bir güneş spektrumu için yarı iletken malzemenin Eg enerji aralığına ilişkin teorik güneş pili veriminin karşılık gelen hesaplamasını gösterir.
Uygulanan ilgili malzemeye bağlı olarak, basit güneş pilleri (yani tandem güneş pili veya başka bir kombine hücre türü olmadan) yaklaşık %30’luk maksimum teorik verimlilik sağlayabilir.
Diğer etkiler nedeniyle, gerçek güneş pillerinin verimleri, belirtilen teorik verimlerden çok daha düşüktür. Bu, diğer faktörlerin yanı sıra, temel olarak aşağıdaki mekanizmalara atfedilir.
− Gelen ışığın bir kısmı parmak tipi kontak sistemi veya ön tarafa monte edilmiş iletken ızgara tarafından yansıtılır. Yansıma kayıpları arasında maksimum boşluk bulunan küçük ızgara temasları seçilerek minimumda tutulur. Yine de, yarı iletken tabaka ile şebeke teması arasında düşük empedanslı bir geçiş direnci için maksimum temas alanları gereklidir. Ayrıca, yarı iletken boyunca ilerleyen yük taşıyıcıların direnç kayıplarını en aza indirmek için ızgara kontakları arasındaki boşluk kabul edilemez sınırları aşmamalıdır.
− Farklı kırılma indisleri nedeniyle, radyasyon havadan yarı iletken malzemeye iletildiğinde yansıma kayıpları meydana gelir. Yansıma önleyici kaplamalar ve yapılandırılmış hücre yüzeyleri bu kayıpları önemli ölçüde azaltır.
− Kısa dalga boylu ışık genellikle yarı iletken malzemenin içine uzun dalga boylu ışık kadar derinlemesine nüfuz etmez. Kısa dalga boylu ışığı kullanmak için üst yarı iletken tabaka özelliklerinin yapılanması büyük önem taşır. Katman katkısı ne kadar yüksek olursa, katman o kadar ince olmalıdır, çünkü yük taşıyıcılar bu tür katmanlarda çok hızlı bir şekilde yeniden birleşme eğilimindedir. Dolayısıyla adsorbe edilen ışık, güneş pilinin fotoakımına çok az katkıda bulunur.
− Yüksek kısa devre akımları, açık devre gerilimleri ve doldurma faktörleri, maksimum difüzyon uzunlukları anlamına gelir. Bununla birlikte, yük taşıyıcılar, kristal kafesin kusurlarında ve safsızlıklarında yeniden birleşme eğilimindedir. Bu nedenle, dökme malzeme iyi kristalografik kalitede olmalı ve maksimum saflık gereksinimlerini karşılamalıdır.
− Ayrıca yarı iletken malzemenin yüzeyi (yani fotovoltaik hücre), kristal kafesin geniş yüzey kusurudur. Bu tür yüzey kusurlarını pasifleştirmek ve sonuçta ortaya çıkan verimlilik kayıplarını azaltmak için çeşitli teknikler mevcuttur.
− Güneş pilinden enerji aktarılırken daha fazla kayıp meydana gelir. Direnç kayıpları, yük taşıyıcılar kontaklara doğru hareket ettikçe ve bağlantı kabloları aracılığıyla aktarıldıkça meydana gelir. Üretim kusurları, güneş pilinin ön ve arka tarafı arasında yerel kısa devreye neden olabilir.
Yüksek verimli laboratuvar silikon güneş pilleri için bu kayıplar yaklaşık %10’dur. Optimum koşullar altında, bir güneş pilinin %28’lik teorik maksimum verimliliği böylece %25’lik gerçek verime düşürülür.
Güneş radyasyonu nedir
Güneş radyasyonu ölçümü
Güneş radyasyonu zararları
Güneş radyasyonu Haritası
Güneş radyasyonu hesaplama
Radyasyon haritası canlı
Solar radyasyon
Türkiye Radyasyon haritası
Bir güneş pilinin güç çıkışı spektral ışık bileşimine, sıcaklığa ve ışınlama yoğunluğuna bağlı olduğundan, fotovoltaik hücreler için belirtilen verimlilikler genellikle yalnızca belirlenmiş standartlaştırılmış ölçüm koşulları için geçerlidir.
Yukarıda belirtilen standartlaştırılmış koşullar genellikle “Standart Test Koşulları” (STC) olarak adlandırılır: radyasyon 1.000 W/m2, güneş pili sıcaklığı 25 °C, AM (hava kütlesi) = 1,5’e göre ışınımın spektral dağılımı ( AM = 1.5, dikey ışık penetrasyonunun 1.5 katı etkili atmosfer kalınlığını ifade eder; güneş ışınımının spektral dağılımı bu nedenle esas olarak atmosferdeki belirli frekanslarda fotonların soğurulmasından dolayı karakteristik bir şekilde değişir; AM 1.5 spektrumu standardize edilmiştir ve güneş pili veya modül kalibrasyonu için kullanılan ışığın bu spektruma uyması gerekir.
Bu koşullar altında güneş pilleri tarafından üretilen güç, tepe gücü olarak adlandırılır. Bununla birlikte, standart test koşulları (STC) pratikte çok nadiren ortaya çıkar, tam olarak konuşulursa, neredeyse hiç olmaz. Örneğin Avrupa’da, 1.000 W/m2’lik bir radyasyonda, modül montajı veya bina ortamına entegrasyon konseptine bağlı olarak, modüller ortam sıcaklığının 20 ila 50 K üzerinde ısınır.
Bu nedenle STC sıcaklığı ve radyasyonu, yalnızca ortam sıcaklığının 0 °C veya altında olduğu kış aylarında ideal koşullar altında gerçekleşir. Ancak güneşin düşük açısı nedeniyle kışın AM değerleri artar ve güneş spektrumunun kaymasına neden olur. Bununla birlikte, en yüksek güneş enerjisi modülü verimlilikleri, kışın açık ve soğuk günlerde elde edilir.
Sahaya özgü meteorolojik koşullar altında bir fotovoltaik modülün güç çıkışını değerlendirmek için yıllık verimlilik kavramı geliştirilmiştir.
Gerçek modül sıcaklıkları, güneş ışınımı ve güneş spektrumları, oluşma sıklıklarına göre ve sıcaklık, radyasyon ve spektruma bağlı verimlilik bağımlılığının ürüne özgü parametrelerine göre değerlendirilir.
Bu yaklaşıma dayanarak, çeşitli güneş modüllerinin güç çıkışının değerlendirilmesi, STC koşulları altında belirlenen verimliliklerden farklı olabilir. Bununla birlikte, enerji verimini belirlediğinden, sonuçta tesis operatörü için sadece yıllık verimlilik önemlidir.
Güneş radyasyonu Haritası Güneş radyasyonu hesaplama Güneş radyasyonu nedir Güneş radyasyonu ölçümü Güneş radyasyonu zararları Radyasyon haritası canlı Solar radyasyon Türkiye Radyasyon haritası