Firmanın Piyasa Süreci Teorisi – Endüstride Model- Ödev Hazırlatma – Tez Yazdırma – Proje Yaptırma Fiyatları – Ödev Örnekleri – Ücretli Proje Yaptırma – Tez Yaptırma Ücretleri
Firmanın Piyasa Süreci Teorisi
Neoklasik iktisadın temel yasası
Neoklasik terimini kullanmak, ana akım ekonomi terimini kullanmaktan sadece biraz daha az sorunludur, çünkü bu seçeneklerin (özellikle ana akım) kendilerini açıkça ortodoks olarak tanımlayacak kararlı temsilcilerini bulmak zordur. Bu ortodoksluğun ne olduğunu ve özgün kimliklerini belirleyen kavramsal sınırlarının ne olduğunu tanımlamak daha da zor olacaktır.
Sınıflandırma sorunlarına rağmen, neoklasik terimi bu kitapta, yaygın olarak öğretilen mikroekonomi derslerine atıfta bulunulurken kullanılacaktır: neoklasik teori, piyasa konularının eylemlerini açıklamak için marjinal hesaplamayı kullanan hakim ders kitaplarında yer almaktadır. Başka bir deyişle, neoklasik teori, tüketicilerin davranışlarını fayda fonksiyonu ve kayıtsızlık eğrileri aracılığıyla resmileştirir.
Üretim tarafında ise benzer takımlar uygulanmaktadır. Firma bakış açısından optimizasyon kararlarını temsil etmek için özel olarak anlaşılan marjinal maliyet kullanılır.
Tam rekabet, tekelci rekabet veya tekel olsun, piyasa yapısına bakılmaksızın firma, marjinal maliyet ve marjinal gelir gradyanlarının eşit olduğu nokta tarafından sunulan aynı neoklasik kar maksimizasyonu şemasına göre hareket eder. Bu, MR=MC’nin (marjinal gelir ve marjinal maliyet) sıklıkla gösterildiği, sıklıkla kullanılan tekrarlanan bir formülle sonuçlanır.
Üretim arttığında marjinal maliyetler belirli bir noktaya kadar düşer ve sonra tekrar yükselir. İlk başta maliyet, ölçek ekonomisi nedeniyle azalır (birim başına düşen sabit maliyetlerin yanı sıra), ancak daha sonra azalan getiriler ve artan üretimin olumsuz etkileri nedeniyle artar (bu konu daha sonra ayrıntılı olarak ele alınacaktır).
Cirodaki artış, satılan birimlerin artmasıyla azalır, çünkü ek müşteriler ürünleri indirimli fiyatlarla satın almak için cezbedilir. Burada doğal olarak ceteris paribus olduğunu varsayıyoruz ve bu nedenle müşterilerin yalnızca fiyat değişikliklerine tepkilerini gösteriyoruz (küçük bir istisna, talep eğrisinin marjinal gelir eğrisi ile aynı olduğu ve dolayısıyla her ikisinin de yatay olduğu tam rekabettir).
Marjinal maliyet ve marjinal gelirin gradyanlarının eşit olduğu nokta optimal noktadadır ve aktörlerin davranışlarına ilişkin varsayımlar ekonomiyi bu yönde yönlendiren otomatik denge eğilimlerine yol açar.
Örneğin, üretim, denge noktasından düşükse ve MC ve MR gradyanlarının eşit olduğu noktadan önce yer alıyorsa, marjinal gelir, üretimle ilgili marjinal maliyetten daha yüksek olacaktır. üretim hacmini artırmanın karlılığı sıfırdan yüksektir.
Örneğin bir ayakkabı fabrikası söz konusu olduğunda, marjinal maliyet, başka bir çift ayakkabı üretmek için gerekli olan ek malzemelerin satın alınması gerekliliği anlamına gelir. Marjinal gelir ise, daha düşük bir ürün fiyatıyla cezbedilen yeni müşteriler kazanma avantajı anlamına gelir.
Grafiğin sol tarafında ciro maliyetten daha yüksektir, bu nedenle fabrika arzdaki artışın karlı olacağı sinyalini alır. Bu, MR ve MC gradyanları eşit olana kadar devam eder. Grafiğin diğer tarafında olması durumunda, marjinal maliyet marjinal gelirden daha yüksek olacaktır, bu nedenle üretim hacmi çok yüksek olacaktır.
Sonraki her bir ayakkabı çifti satışlardan elde edilen gelirden daha pahalıya mal olacaktı, bu nedenle üretimden çekilmek daha iyi olurdu: MC ve MR gradyanlarının tekrar eşit olduğu denge noktasına kadar.
Piyasa ekonomisi
Serbest piyasa ekonomisi
Serbest piyasa ekonomisi örnek
Serbest piyasa ekonomisi hangi ülkelerde
Serbest piyasa ekonomisi Türkiye
Serbest piyasa ekonomisi liberalizm
türkiye’de serbest piyasa ekonomisine geçiş
Türkiye serbest piyasa ekonomisine ne zaman geçti
Yukarıda açıklanan çözüm hem rekabetçi hem de tekelci yapılarda kullanılmaktadır. Fark, rekabetçi firmalar ve müşteri sayısı nedeniyle farklı görünen eğrilerin şeklindedir.
Ancak aslında mantık, bir işletmenin benzer şekilde açıklanan karar sürecine dayanmaktadır. Bu açıklama yanlış olmasa da oldukça sınırlı olabilir. Spesifik sınır değerleri varsayılarak, eğrilerin şekli ve eylem seçenekleri, resmi modeldeki çözüm aslında MC ve MR’yi karşılaştırma etrafında salınabilir.
O halde, böyle bir yaklaşımın ışığında, temel ekonomi dersinde bir girişimin organizasyonunun genellikle bir “kara kutu” vakası olarak tanımlanması şaşırtıcı değildir. Bir uçta bazı girdiler ve üretim faktörleri kutuya girer ve diğer uçta sonuçlar nihai ürün olarak görünür.
İçeride ne olduğu ayrıntılı olarak analiz edilmiyor ve MC=MR denkleminde gizlenen son derece sınırlı marjinal maliyet yeterince tatmin edici hale geliyor. İçeride ne olduğu önemli değildir, çünkü ne olursa olsun, dış MC ve MR güçleri şirketin belirsiz bir şekilde anlaşılan bir piyasa dengesi yönünde kaymasını sağlar.
Daha önce de belirtildiği gibi, bu açıklama yanlış değil, bağlamsaldır. Eğriler üzerinde uygun varsayımlar ve olası değişikliklerle ilgili varsayımlar yapılırsa (üretimin artması fiyatların düşmesine neden olur ve ardından eğriler boyunca hareketin azalmasına neden olur), o zaman neoklasik sonuçlar kaçınılmaz görünmektedir.
Ancak, gerçekte, firmaların nasıl işlediğini ve faaliyet gösterdiğini bu şekilde açıklamak için böyle bir zorunluluğu varsaymak için hiçbir neden yoktur. Böylece, maksimizasyon denkleminin gerçekleşebileceği tüm koşullar analiz edilebilir.
MC eğrisi ile ilgili problem: sınırlamalar, firmanın faaliyetinin bu yönü için geçerli mi?
Marjinal maliyetler olarak sınıflandırılan (sabit maliyetlerin aksine üretimle birlikte artan) değişken maliyetlerin getirdiği sınırlamalarla başlayalım. MC eğrisi, değişkenliği yansıtan belirli bir U-şekline sahiptir. Klasik şemada, üretimin daha da genişlemesini engelleyen, üretimin artmasından kaynaklanan artan maliyetlerdir. Bu arada, araştırma tarafından belirtildiği gibi, birçok yönetici anketlerde daha fazla genişlemelerini engelleyen faktörlerin, marjinal maliyetin aşırı artması vizyonundan kaynaklanmadığını bildirmektedir.
Ayrıca, cevaplarının analizi, genişlemeyi artırırken, marjinal maliyetlerin sürekli olarak düşebileceğini veya en azından sabit düzeyde kalabileceğini ortaya koymaktadır. 20. yüzyılın ikinci yarısında yapılan araştırmalardan sonra, bu gerçek o kadar dikkat çekici hale geldi ki, bazı durumlarda mikroekonomi ders kitapları sabit bir marjinal maliyetin varlığı olasılığına işaret etmeye başladı.
Bu gerçek, bahsetmeye değer, ancak aynı zamanda, belirli bir üretim noktasında ölçek ekonomileri ortaya çıktığında, standartlaştırılmış uzun vadeli ortalama maliyet eğrisi (LRAC) için belirli bir sorun teşkil ediyor; daha fazla genişleme aşırı bir ortalama maliyete ve dolayısıyla rekabetçi bir pozisyonun kaybına yol açtığında. LRAC’ın şekli, diğerlerinin yanı sıra, artan marjinal maliyetin (MC eğrisi) bir türevidir. Şema, ders kitaplarında da yaygın olarak kullanılır.
Piyasa ekonomisi Serbest piyasa ekonomisi Serbest piyasa ekonomisi hangi ülkelerde Serbest piyasa ekonomisi liberalizm Serbest piyasa ekonomisi örnek Serbest piyasa ekonomisi Türkiye Türkiye serbest piyasa ekonomisine ne zaman geçti türkiye'de serbest piyasa ekonomisine geçiş