Bir Sabiti Değişkenle Değiştirme – Bilgisayar Bilimleri Ödevleri – Bilgisayar Bilimleri Ödev Hazırlatma – Bilgisayar Bilimleri Alanında Tez Yazdırma – Bilgisayar Bilimleri Ödev Yaptırma Fiyatları
Bağlaçları Ekleme
Son koşul genellikle terimlerin bir birleşimidir. Muhtemel bir öneri şudur: bazı bağlaçları değişmez olarak ve diğerlerinin olumsuzlamasını koruyucu olarak alın. İşte bir örnek. N doğal sayısı verildiğinde, a değişkenine tatmin edici bir değer atayan bir program yazınız.
Elimizdeki tek değişken 1, yani sınır fonksiyonu. a’nın tek “açık” başlangıç değeri 0 olduğu için, a’nın bir şekilde artması kaçınılmazdır. Bu nedenle sınır fonksiyonumuz olarak N – a2’yi seçiyoruz. (N – a’yı da alabiliriz.) İlerleme kaydetmenin en kolay yolu, a’yı mümkün olan en az miktarda artırmak, yani a’yı 1 artırmaktır.
Bu tekniğe son örneğimiz doğrusal arama olarak adlandırılır. Verilen, doğru olan en az bir öğe içeren b[O..N – 1], N > 0 boolean dizisidir. true’nun ilk geçtiği yeri bulun; yani, b[j]’nin doğru olduğu en küçük doğal sayıyı j değişkeninde saklayacak bir program yazın. Bir formülde minimizasyon, j’den küçük tüm i’ler için b[j]’nin doğru ve b[i]’nin yanlış olduğu yazılarak ifade edilir.
Bu ispatta attığımız adımlar çok küçük. Nadiren bu kadar ayrıntıyla uğraşırız ve genellikle ikinci satırdan son satıra doğru ilerleriz, ama tek bir adımda. O kadar sık meydana gelir, o kadar standarttır ki, bir adımdan tam olarak emin olmadığımızda ayrıntıların doldurulabileceğini kabul ederiz. Daha büyük adımı doğru yapmak hala oldukça kolaydır.
Boş bir aralık üzerinden evrensel niceleme doğru olduğundan, j := 0’ın P’yi oluşturduğunu görmek de oldukça kolaydır. Boş bir aralık üzerinden niceleme, en rahat hissetmeniz gereken bir şeydir çünkü bu, ifadeleri başlatmada çok sık meydana gelir. Boş bir aralık üzerinden evrensel niceleme ( true ), boş bir aralık üzerinden varoluşsal nicelik belirleme (faL’Ie), boş bir aralık üzerinden toplama (0) ve boş bir aralık üzerinden çarpma (1) hakkında bilgi sahibi olduğunuzdan emin olun.
Ekstrem durumlara verilen bu dikkat sizi şaşırtmasın: başlatma, sonuçlandırma ve “genel durum” ile çalışmamız gerekiyor. Aşırı durumlar üçte ikisidir; bizim için önemli olmaları kaçınılmazdır (ve neyse ki çoğu zaman kolay olacaklardır).
Örnek, dizi öğesinin doğru olduğu en küçük dizini bulma sorununa bir çözümdü. Tabii ki, dizi isteğe bağlı bir boolean işleviyle değiştirilebilir ve biz yine de araması olarak bilinen aynı şekilde sorunu çözebiliriz. İşte doğrusal aramanın somutlaştırdığı ilke.
Belirli bir özelliğe sahip bir minimum değer bulmak için, alt sınırdan başlayarak artan sırada değerleri kontrol edin. Bir maksimum değer ararken, üst sınırdan azalan sırada che:k değerleri.
Bu soruna farklı bir çözüm, en yüksek dizinden arama yapmak ve şimdiye kadar b[i]’nin doğru olduğu en küçük j değerini kaydetmektir. Doğrusal arama ilkesi bize bunu yapmamamızı, en düşük dizinden başlamamızı söyler. Bunun bir nedeni, doğrusal aramanın bize biraz daha basit bir program vermesidir.
Sabit ve değişken örnekleri
sabit ve değişken örnekleri
Sabit ve Değişkenler
Sabit ve değişken Nedir
C değişkenler
Programlamada Değişken Nedir
Kontrol değişkeni nedir
C değişken tanımlama Kuralları
Diğer bir neden ise, her zaman verilen bir değer olmayabileceğinden, genel olarak en yüksek endeksten başlamak o kadar kolay olmayabilir. (Çözümümüzde N kullanılmadı.) Ve bunun en iyi nedeni, programın yürütülmesinin her zaman tüm dizi öğelerine başvurmak zorunda olması ve gerçek bir öğe bulunduğunda durmamasıdır. Doğrusal arama, hem daha basit hem de daha verimli bir program sağlar.
b’nin true değerine sahip bir öğe içerdiği gerçeğini nerede kullandık? Şimdiye kadar yapmadık ve gerçekten de programımızın sona erdiğini göstermedik. Bunu yapmanın iki yolu vardır. Zor yol, verilen gerçeği içerecek şekilde değişmezi güçlendirmektir.
Bu ikisinden birinin değişmezliği, atama deyimi kuralı kullanılarak doğrulanabilir. Bu daha güçlü değişmezlerin herhangi birinden j < N sonucuna varabiliriz; yani, N – j alttan sınırlıdır ve j + 1, mükemmel bir sınır işlevi olan sınır işlevini azaltır. j olduğundan döngü sona erer.
En kolay yol, N – j’nin aşağıdan sınırlı olduğunun kanıtlanması gerçeğini kullanmaktır. Yalnızca sabit miktarlara bağlı bir gerçeği kullanmak iyi bir uygulamadır. Miktarlar zaten değişmiyor, öyleyse neden böyle bir gerçeğin değişmezliğini kanıtlama zahmetine girelim?
Aşikar olanı atlamak için genellikle sağduyumuzu kullanırız – ancak bu asla bariz olmayanı atlamak için bir bahane olarak kullanılmamalıdır. Örneğin, sınırlı fonksiyonun azaldığını nadiren gösteririz. İlerleme genellikle zaman ve yer harcamak için çok açıktır. Açık olmadığında dikkat edeceğimize söz veriyoruz.
Bir Sabiti Değişkenle Değiştirme
Belirli bir N doğal sayısı için, tek aritmetik işlem olarak toplamayı kullanan, N2’yi x değişkeninde depolamak için bir program istediğimizi varsayalım.
Bir değişmezi oluşturmak için çok sık kullanılan bir teknik, bir sabiti bir değişkenle değiştirmektir. Bu durumda, R iki sabit içerir: N ve 2. N’yi bir değişkenle değiştirmeyi tercih ediyoruz, n diyelim. R son koşulu, sabit ve yerini alan değişken eşit olduğunda oluşturulmuştur: P 1\ n= N => R.
Başlatmayı etkinleştirmek için, n küçük bir sabite ayarlanır ve her adımda x = n2 korunarak döngüde artırılır. N, 0 kadar küçük olabileceğinden, n’nin de en küçük değeri 0 olsun. n aralığını dahil etmek için değişmezi güçlendiriyoruz.
Noktaların, x değişkenini güncelleyen bir ifadeyi temsil ettiği yer. Sonunda n’nin artışına sahip olmayı tercih ediyoruz çünkü bu, noktaların ön ve son koşullarını bulmamıza izin verir: ön koşul P 1\ n =f’dir. N ve önkoşul P;:+l· Bu önkoşulun biraz yeniden yazılması x = n2 + 2n + 1’i verir. Bunu x = n2 önkoşulu ile karşılaştırmak, noktalar için x == x + 2n + 1 ifadesini değiştirmemizi önerir veya, çarpma olmadan yapılır.
0 ·:S n – N terimini iki nedenden dolayı değişmeze dahil ettik. İlk olarak, N kısmı sonlandırma ihtiyacıdır (N – n bağlı fonksiyonu ile birlikte). İkinci olarak, P;:+l yeniden yazılırken, terimlerden birini yeniden yazmak için genellikle n aralığında bir kısıtlama yapılır.
Mevcut örnekte durum böyle değildi. Bununla birlikte, n terimin bir toplamını ele almış olsaydık, diyelim ki s = 01/(i), o zaman 0 olgusunu s = L:=Of(i)’yi s = L:,:-01f(i) + olarak yeniden yazardık. f(n). Bir nicelemeden bu “terimi ayırma” o kadar sık gerçekleşir ki değişmezdeki yeni değişkenlere neredeyse otomatik olarak aralık kısıtlamaları ekleriz.
C değişken tanımlama Kuralları C değişkenler Kontrol değişkeni nedir Programlamada Değişken Nedir Sabit ve değişken Nedir Sabit ve değişken örnekleri Sabit ve Değişkenler