Sabit Etkilere Karşı Rastgele Etki Modelleri – Meta-Analiz Ödevleri – Meta-Analiz Alanında Tez Yaptırma – Meta-Analiz Tez Yaptırma Ücretleri
Meta-Analizde Sabit ve Rastgele Etki Modelleri
Son zamanlarda, meta-analizde iki soru büyük ilgi görmüştür: (1) sabit ve rastgele-etkiler meta-analiz modellerinin göreli uygunluğu; ve (2) farklı rastgele etki modellerinin göreli doğruluğu.
Sabit Etkilere Karşı Rastgele Etki Modelleri
Buradaki temel ayrım, sabit-etki modellerinin, meta-analizdeki tüm çalışmaların altında tam olarak aynı ρ (veya δ) değerinin (yani, SDρ = 0) olduğunu a priori varsayması, rastgele-etki modellerinin ise popülasyonun parametreler (ρ veya δ değerleri) çalışmadan çalışmaya değişir. Rastgele etkiler modellerinin ana amacı bu varyansı da tahmin etmektir.
Rastgele etkiler modeli daha genel olanıdır: Sabit etkiler modelleri, SDρ = 0 olan rastgele etkiler modellerinin özel bir durumudur. Aslında, SDρ = 0 olan verilere bir rastgele etkiler modeli uygulandığında, matematiksel olarak sabit etkiler modeli de olur.
Rastgele etkiler modelinin uygulanması, bu veriler için sabit etkiler modelinin uygun olacağını gösteren tahmini SDρ değeri 0 ile sonuçlanabilir. Rastgele etkiler modelinin uygulanması, SDρ = 0 olduğu gerçeğini saptayabilir; ancak, bir sabit-etki modelinin uygulanması, SDρ > 0 ise SDρ’yi tahmin edemez. Yani, rastgele-etki modelleri, SDρ’nin herhangi bir olası değerine izin verirken, sabit-etki modelleri yalnızca bir değere izin verir: SDρ = 0.
Bu çalışmada, iki önceki çalışmada ve ilgili yayınlarda sunulan tüm modeller rastgele etkiler modelleridir. Bu modellerin tümü, popülasyon parametrelerinin çalışmalar arasında değişebileceğini varsayar ve bu varyansı tahmin etmeye çalışır. Temel model eksilticidir: Popülasyon varyansının tahmini, örnekleme hatası nedeniyle varyanstan sonra kalan varyanstır ve diğer eserler çıkarılır.
Bazı yazarlar, örneğin Field (2001), Hall ve Brannick (2002) ve Hedges ve Vevea (1998) — bu prosedürlerin hesaplama araçlarındaki çalışmalara uyguladığı ağırlıkların ve çalışmalar arasındaki varyansların geleneksel olarak uygulananlardan biraz farklı olduğuna dikkat çekmiştir.
Bu doğru. Çalışma ağırlıklandırma yaklaşımımızın gerekçesi (numune boyutuna göre ağırlıklandırma ve mümkünse, numune boyutu ve artefakt zayıflama faktörlerinin karesi çarpımı ile ağırlıklandırma) de sunulmuştur.
Sabit etkiler modeli
Varyans analizi tablosu
ANOVA analysis
Rassal etkiler modeli
Havuzlanmış En Küçük Kareler Yöntemi
Tesadüfi etkiler modeli
ANOVA testi
ANOVA testi örnekleri
Geleneksel rastgele etki ağırlıkları, ortalamanın biraz daha doğru tahminlerini üretirken, örnek boyutuna göre ağırlıklandırma, doğruluğu meta-analiz için kritik olan popülasyon SD’leri (SDρ veya SDδ değerleri) için daha doğru tahminler üretir. Bu soru, daha sonra tartışılan ve farklı modellerin doğruluğunu inceleyen çalışmalarda ampirik olarak da ele alınmaktadır.
Bu çalışmalar, rastgele-etki modellerimizin oldukça doğru olduğunu ve daha geleneksel rastgele-etki çalışma ağırlıklarına sahip rastgele-etki modellerinden daha doğru olduğunu göstermektedir. Bu kitaptaki ve Hunter ve Schmidt (1990a) ve ilgili yayınlardaki modellere benzer şekilde, Callender-Osburn ve Raju-Burke modelleri de rastgele etki modelleri ve ayrıca örneklem büyüklüğüne göre ağırlık çalışmalarıdır. Tüm bu modeller, ortalama korelasyonların çok doğru tahminlerini üretmek için bilgisayar simülasyon çalışmalarında da gösterilmiştir.
Hedges ve Olkin (1985) ve Hedges ve Vevea (1998) hem sabit hem de rastgele etkiler modelleri sunmuştur. Bununla birlikte, pratik bir mesele olarak, onların rastgele-etki modelleri literatürde neredeyse hiç kullanılmamıştır. Örneğin, Psikoloji Bülteni’nde 1999’a kadar yer alan Hedges-Olkin meta-analiz yöntemlerinin tüm uygulamaları, kendi sabit etki modellerini kullanmıştır.
Hiçbiri rastgele etki modellerini kullanmadı. (Bu dergideki Rosenthal-Rubin modellerinin tüm uygulamaları aynı zamanda sabit etkiler modellerini de kullanmıştır.) Hedges ve Olkin (1985), sabit etkiler modelinin kullanılması önerildiğinde, ki-kare homojenlik testinin yapılması gerektiğini tavsiye etmiştir. uygulanacaktır. Yalnızca bu testin önemsiz olması durumunda SDρ = 0 olduğu sonucuna varılması ve sabit etkiler modelini uygulamaya devam edilmesi gerektiğini belirtmişlerdir.
Ulusal Araştırma Konseyi (1992), bu ki-kare testinin popülasyon değerlerindeki değişimi tespit etme gücünün düşük olduğuna işaret etti ve bu nedenle sabit etkiler modellerinin kullanılmasına karşı ve rastgele etki modelleri lehine tavsiye edildi.
Hedges ve Pigott (2001) daha sonra ki-kare testinin gücünün, popülasyon parametrelerinde çalışma arası varyasyonu tespit etmede kullanımına izin vermek için çok düşük olduğunu gösterdi. Ki-kare testi genellikle gerçek heterojenliği tespit etmekte başarısız olmakla kalmaz, Hedges-Olkin sabit etkiler modelinin birçok kullanıcısı, ki-kare testi anlamlı olduğunda bile bu modeli uygular, bu da sabit etkiler modelinin uygun olmadığını a dgösterir.
Sabit etkiler modeli uygun olmadığında (yani, SDρ > 0 olduğunda) uygulanırsa, güven aralıkları hatalı bir şekilde dardır ve tüm anlamlılık testleri Tip I sapmalara sahiptir. Bu Tip I önyargıları tipik olarak oldukça büyüktür. Örneğin, nominal alfa seviyesi .05 olduğunda gerçek alfa seviyesi kolaylıkla .35 veya daha fazla olabilir. Bildirilen güven aralıkları, gerçek genişliklerinin yalnızca yarısı kadar da olabilir.
Bunun sonucu olarak, Psychological Bulletin ve diğer dergilerde yer alan meta-analizlerin çoğu, sabit etkiler modellerine dayandıkları için potansiyel olarak hatalıdır ve rastgele etkiler modelleri kullanılarak yeniden hesaplanmalıdır. Meta-analizin sabit ve rastgele etkiler modellerinin daha ayrıntılı bir tartışması da bulunabilir.
Farklı Rastgele Etki Modellerinin Doğruluğu
Sabit etkiler modelleri, geçerlilik genelleme araştırmalarında hiç kullanılmamıştır ve endüstriyel/örgüt psikolojisindeki herhangi bir araştırmada nadiren kullanılmıştır. Dolayısıyla bu alanlardaki anahtar soru, rastgele etki modellerinden hangisinin en doğru olduğudur. Aslında, sabit etkiler modelleri kullanılmaması gerektiğinden, tüm araştırma alanlarında anahtar soru da budur.
Bu soru, etkileşimli olmayan ve etkileşimli modellerimizin, Callender-Osburn modelinin, iki Raju-Burke modelinin ve diğer modellerin doğruluğunu karşılaştıran Uygulamalı Psikoloji ve Personel Psikolojisi Dergisi’ndeki birçok bilgisayar simülasyonu çalışması tarafından yıllar içinde ele alınmıştır. Daha önce tartışılan bu tür çalışmaların da örnekleridir.
Genel bulgu, tüm bu rastgele etki modellerinin sosyal bilim standartlarına göre oldukça doğru olduğudur. Hukuk, bu bölümde daha önce tartışılan iki doğruluğu artıran özelliğin eklenmesinin, etkileşimli modelimizi en gerçekçi koşullar altında diğerlerinden biraz daha doğru hale getirdiğini gösterdi.
ANOVA analysis ANOVA testi ANOVA testi örnekleri Havuzlanmış En Küçük Kareler yöntemi Rassal etkiler modeli Sabit etkiler modeli Tesadüfi etkiler modeli Varyans analizi tablosu