Enerji Dönüşüm Zinciri – Enerji Mühendisliği Ödevleri – Enerji Mühendisliği Ödev Hazırlatma – Enerji Mühendisliği Alanında Tez Yazdırma – Enerji Mühendisliği Ödev Yaptırma Fiyatları
Şebeke Bağlantılı Sistemler
Fotovoltaik sistemler, üretilen elektrik enerjisini, fotovoltaik sistemden gelen doğru akımı şebekenin karakteristiğine uyarlamak için invertörler kullanarak elektrik şebekesine besler. Bu tür sistemlerin temel yapısı gösterilmektedir.
Şebeke bağlantısı açısından, fotovoltaik sistemlerin aşağıdaki kavramları mevcuttur.
− Fotovoltaik modülün genellikle evlerin çatılarına kurulu olduğu merkezi olmayan sistemler için, yalnızca birkaç kW’lık nispeten küçük fotovoltaik jeneratörler, fotovoltaik jeneratör kapasitesine uyarlanmış bir invertör aracılığıyla şebekeye bağlanır.
En yaygın olarak alçak gerilim şebekesine beslenirler. Fotovoltaik jeneratör enerji tedariki ile ilgili hanenin mevcut enerji talebi arasındaki fark şebeke tarafından dengelenir.
− “Yarı merkezi” sistemler, küçük ölçekli sistemler ile büyük ölçekli fotovoltaik enerji santrallerinin çok nadir bir karışımıdır. Böyle bir sistem konfigürasyonunda fotovoltaik modüller ayrıca mevcut destek yapılarına (örn. çatılar) monte edilebilir.
Yine de, merkezi olmayan sistemlerden farklı olarak, bireysel güneş jeneratörleri, doğru akım (DC) tarafında, yaklaşık 100 kW ile birkaç MW arasında değişen bir elektrik kapasitesine sahip daha büyük ünitelerle birleştirilir. Sistemler daha sonra daha büyük invertörlerle ilgili elektrik şebekesine bağlanır.
Bu tür sistemlerin gerçekleştirilebilmesi için katedilecek mesafe ile buna bağlı nakliye kayıpları arasında teknik-ekonomik bir optimum, diğer yandan daha yüksek kurulu güçlerle ilişkili daha düşük evirici kayıpları bulunması gerekir.
Elektrik enerjisi orta gerilim elektrik şebekesine beslendiğinden ek olarak bir transformatöre ihtiyaç duyulur. Ancak, yarı merkezi sistemler henüz geniş çapta uygulamaya konmamıştır.
− Birkaç 100 kW veya birkaç MW’lık merkezi sistemler tipik olarak zemine veya fuar çatıları gibi çok büyük çatılara monte edilir. Güneş enerjisi modülleri sabit olarak monte edilebilir veya tek eksenli veya iki eksenli izleme sistemleriyle mevcut güneş yüksekliğine kadar izlenebilir.
Fotovoltaik tarafından üretilen enerji, bir veya birkaç invertör ve bir transformatör vasıtasıyla alçak veya orta gerilim şebekesine beslenir. Bu tür fotovoltaik tesisler, şu anda yaklaşık 100 kW ile 5 MW’a kadar elektrik kapasiteleri gösteriyor. Ancak teknik açıdan daha da yüksek kapasitelere sorunsuz bir şekilde ulaşılabilir.
Enerji Dönüşüm Zinciri
Şebekeye bağlı fotovoltaik enerji üretimi, gösterilen birkaç enerji dönüşüm seviyesinde yayılan güneş enerjisinden sağlanan şebekeye uyumlu alternatif akımın (AC) sağlanmasını amaçlar.
Diyagramda gösterildiği gibi, güneş radyasyon enerjisi (yani, dağınık ve doğrudan radyasyon) ve dolayısıyla fotonların enerji içeriği, önce yarı iletken malzemenin elektrotlarının potansiyel enerjisine dönüştürülür; artık kristal kafes içinde serbestçe hareket edebiliyorlar.
Rekombinasyon hemen gerçekleşmezse ve bu nedenle kristal kafese ısı şeklinde hiçbir enerji salınmazsa, fotovoltaik hücreler bu enerjiyi doğru akım (DC) olarak sağlar.
Bu doğru akım daha sonra şebekeye bağlı fotovoltaik jeneratörler içinde, enerjinin elektrik şebekesine beslenmesine izin vermek için güneş enerjisinin özelliklerini ilgili spesifikasyonlara göre uyarlayan sonradan bağlı bir invertör vasıtasıyla alternatif akıma (AC) dönüştürülür. Küçük tesisler doğrudan alçak gerilim şebekesini beslerken, daha büyük sistemler orta gerilim şebekesini besler.
Enerji formülü
Enerji Nedir
Enerji formülü fizik
İnsan enerjisi
Elektrik enerjisi Nedir
YENİLENEBİLİR enerji
Enerji türleri
YENİLENEBİLİR enerji kaynakları
Kayıplar
Açıklanan kayıp mekanizmaları nedeniyle güneş ışınımı enerjisinin sadece küçük bir kısmı bağlantı noktasında elektrik şebekesine beslenebilir. Bir fotovoltaik tesisin genel enerji akışı boyunca en önemli kayıpları ve ayrıca bu kayıpların ilgili büyüklüğünü gösterir. Belirtilen kayıplar, pratik kullanımda daha yüksek veya daha düşük olabilen ortalama rakamlardır; modül yüzeyine güneş radyasyonunu ifade ederler.
Diyagrama göre, güneş radyasyonu enerjisinin doğrudan elektrik akımına dönüştürülmesi sırasında gerçek fotovoltaik hücrede meydana gelen kayıplar açık ara en büyük payı oluşturmaktadır. Gösterilen örnek için, güneş pilinin yaklaşık verimliliği, güneş radyasyonuna istinaden %16’dır; ancak, bu yalnızca yıllık ortalama %13 ila 14 arasında yaklaşık bir verimliliğe karşılık gelir.
Hücre dışında meydana gelen kayıplar, esas olarak doğru akım (DC) kablolaması, evirici ve gerekli alternatif akım (AC) kablolaması içindeki Ohmik kayıplardan oluşur. Yayılan güneş enerjisi ile ilgili olarak bu kayıplar düşüktür ve çoğu durumda büyüklük sırasına göre yüzde birkaç mertebesindedir.
Varsayılan standart test koşulları (STC) altında, %11 ile %14 arasında sistem verimliliği sağlarlar. Silikon güneş pillerinin yıllık ortalama genel sistem verimlilikleri bu nedenle %10 ila %12 arasındadır. Modern fotovoltaik tesislerin yıllık bazda bile önemli ölçüde daha iyi genel verimlilik gösterebileceği belirtilmelidir.
Karakteristik Güç Eğrisi
Yayılan güneş enerjisi, açıklanan dönüşüm zinciri ile elektrik enerjisine dönüştürülür. Belirli bir süre içinde hücre malzemesine yayılan güneş enerjisi ile fotovoltaik hücre veya evirici tarafından etkin bir şekilde sağlanan elektrik enerjisi arasında tanımlanmış bir korelasyon vardır.
Ancak artan güneş radyasyonunun bir sonucu olarak artan modül sıcaklığı nedeniyle spesifik çıkış gücü veya hücre verimliliği yaklaşık %0,5/K azalır.
İki farklı hücre tipi ve inverter tasarımı için karşılık gelen karakteristik güç eğrilerini gösterir. Bu tür karakteristik eğriler, güneş radyasyonunun (kWh/m2) ve sağlanan alternatif akım (AC) güç üretiminin (kWh/m2) zamanında toplanmasıyla oluşturulur. Karşılık gelen DC ve AC güç üretimi ile birlikte ilgili günlük güneş radyasyonu toplamlarını gösterir.
Yüksek radyasyon ve yüksek ortam sıcaklığı arasındaki tipik korelasyon göz önüne alındığında, şema, ortalama olarak yüksek güneş radyasyonu (öncelikle yaz aylarında) olan dönemlerdeki verimliliklerin, düşük radyasyonlu dönemlerde (özellikle kış aylarında) elde edilen verimlerin neden açıkça altında olduğunu ortaya koymaktadır. .
Hafifçe değişen karakteristik performans bunu açıkça ortaya koyar. Bununla birlikte, ışınımla logaritmik olarak artan açık devre gerilimi nedeniyle, artan ışınımla düşük ışınımdan başlayarak verimlerin önemli ölçüde arttığı da gözlenmelidir. Düşük radyasyon toplamları bölümünde de bu gerçeği açıkça göstermektedir.
Çok kristalli hücrelere göre, modül yüzeyinde ortaya çıkan güneş radyasyonu, doğru akımda (DC) bir artış oluşturur. Yine de, iki katına çıkan ışınım, tartışılan hücre sıcaklığı artışından dolayı doğru akım miktarını tam olarak ikiye katlamaz.
Aynı zamanda gösterilen monokristal hücreler için koşullar benzerdir; ancak ikinci durumda, daha yüksek hücre verimliliği nedeniyle alana özgü güç üretimi daha yüksektir.
Belirli bir radyasyon için ilgili alana özgü alternatif akım (AC) güç üretiminin, karşılık gelen doğru akım (DC) üretimi ile karşılaştırıldığında biraz daha düşük olduğunu ortaya çıkarır. Bunun nedeni inverterdeki kayıplardır.
Elektrik enerjisi Nedir Enerji formülü Enerji formülü fizik Enerji Nedir Enerji türleri İnsan enerjisi YENİLENEBİLİR enerji YENİLENEBİLİR enerji kaynakları