Büyüme Modellerinin Yapısı – Ekonomi Ödevleri – Ekonomi Ödev Hazırlatma – Ekonomi Alanında Tez Yazdırma – Ekonomi Ödev Yaptırma Fiyatları – Ekonomi Ödev Örnekleri – Ücretli Ekonomi Ödevi Yaptırma
Büyüme Modellerinin Yapısı
Büyüme teorisinin temel sorunu, genişleyen bir ekonominin zaman içindeki davranışını tanımlamaktır. Büyümeyi kavramanın daha geleneksel yolu, onu sermaye birikiminden kaynaklandığını düşünmektir. Neoklasik iktisat, bir büyüme teorisi inşa etme girişiminde, statik dağıtım teorisini dinamik bir bağlama genişletmeye çalıştı ve bu girişimde başarılı olmak için, birikmiş faktöre göre azalan getiriler varsaymak zorunda kaldı.
Bu varsayım, büyüme hızı üzerinde yalnızca geçici etkilere sahip olan ve bu nedenle uzun vadeli davranışı model içinde açıklanamayan ve sermaye/emek ve ürün/emek oranlarının sabitliği ile karakterize edilen birikim süreci ile sonuçlanır.
Sonuç olarak, kişi başına sermaye stokundaki sürekli artış gibi kalıcı büyümenin ampirik olarak ilgili örnekleri, “modelde yok sayılan artık faktörlerin telafi edici etkisine” atfedilir.
Neoklasik büyüme teorisinin özellikleri her zaman sadece ampirik olarak değil teorik olarak da sorgulanmıştır. Temel eleştirilerden biri, ekonomilerin büyüme hızının ekonominin tutumluluğuna bağlı olması gerektiği ve teknik değişimin ekonomik birimlerin kasıtlı kararlarının sonucu olması gerektiğidir.
Endojen büyüme teorisi üzerine son literatür, bu tür eleştirilerle başa çıkmada başarılı olmuştur ve büyüme oranının hane halkının tasarruf kararına bağlı olduğu ve/veya teknolojik değişimin kasıtlı veya kasıtsız bir sonuç olduğu çeşitli modeller inşa edebilmiştir. ajanların maksimize etme davranışlarının
Diğer yazarlar, içsel büyüme teorisinin, klasik ekonomi görüşünün çeşitli yönlerini geri kazanarak neoklasik teoriye göre önemli bir kopuşu temsil ettiğine işaret etmişlerdir.
Aslında, neoklasik faktör-gelir dağılımı teorisi içsel büyüme ile pek tutarlı olmasa da, klasik iktisatçılar, dağıtım teorilerini ekonomik olmayan unsurlara dayandırarak ve üretim araçlarının tam olarak yeniden üretilebilirliğini ve sabit getirileri varsayarak, bir büyüme teorisi inşa ettiler. kalıcı (endojen) büyüme olasılığını garanti edebilir.
Çalışması, içsel büyüme teorisinin klasik gelenekle sürekliliğini vurgulamada yardımcı olurken, kapsamı, her bir teorinin özelliklerinin ortak ve kendine özgü unsurlar açısından tam olarak değerlendirilmesine izin vermeyecek kadar sınırlıdır.
Öte yandan, her bir teorinin temel yapısı hakkında eksiksiz bir fikir, farklı analiz akışları arasında olası çapraz döllenme için önemlidir. Bu makalenin amacı, en önemli büyüme modellerinin yapısını çok basit bir şekilde inceleyerek bu yönde bir ilk girişimi sağlamaktır.
İçsel büyüme teorisinin, dağıtım ve büyümenin kaynakları söz konusu olduğunda klasik görüşü geri almak olarak kabul edilebileceği fikrini kabul ederken, ele alınan modellerin ortak yönlerinin ve spesifik özelliklerinin varlığına işaret etmeye çalışacağız.
Daha spesifik olmak gerekirse, klasik büyüme teorisi, neoklasik büyüme teorisi ve içsel büyüme teorisi arasında, tasarruf ve yatırım arasındaki ilişki söz konusu olduğunda, tüm bu modellerin yatırım kararını her zaman koordineli olarak tasavvur etmesi bakımından bir süreklilik olduğunu vurgulayacağız. İyi bilindiği gibi, Keynesyen modeller, yatırımın tasarrufları belirlediği ve dolayısıyla büyüme teorisinin iş çevrimi teorisi ile içsel olarak bağlantılı olduğunu kanıtladığı radikal olarak farklı bir görüş önerirken, tasarruf kararı ile.
Ancak, işaret edeceğimiz gibi, nüfus artış hızının ve yatırımın büyüme hızının uyarlanmasına ilişkin görüş açısından, klasik gelenek, Keynesyen ve içsel büyüme teorisi arasında süreklilik unsurları vardır.
Makale aşağıdaki gibi düzenlenmiştir. Bir sonraki bölümde, klasik iktisatçılar ve von Neumann tarafından büyüme teorisine yapılan erken katkılar gösterilmektedir. Keynesyen gelenekte ele alınacaktır.
İçsel büyümenin modellerini gözden geçireceğiz. Burada her modelin ana yönlerini özetleyeceğiz. Analizimizin kapsamlı olmadığını ve birkaç modelin dikkate alınmadığını vurgulamaya çalışıyoruz. Diğerlerinin yanı sıra, tüm örtüşen nesil modelleri ve özgeciliğe sahip modeller analiz dışı bırakılır.
Ekonomik büyüme MODELLERİ nelerdir
Romer Modeli
Ekonomik büyüme nedir
Ekonomik büyümeyi belirleyen faktörler
Keynesyen BÜYÜME MODELİ
Büyüme Teorileri
Harrod Domar BÜYÜME MODELİ formülü
Ekonomik büyüme nasıl hesaplanır
BİRİKİM ODAKLI MODELLER
Klasik Ekonomik Büyüme Modelleri
Klasik iktisatçılar, dikkatlerini ulusların ekonomik büyümesine odakladılar ve bu olguyu kapitalist ekonominin sınıf yapısına dayanan bir teori ile açıkladılar. Ekonomik süreçte kendilerine özgü rolleri olan üç sınıf, işçiler, kapitalistler ve toprak sahipleri tanımlarlar.
İşçiler emeğe sahip olurlar ve bunu bir geçimlik ücret karşılığında emek piyasasında satarlar. Toprak sahipleri, rant elde etmek için topraklarını kapitalistlere kiralarlar. Kapitalistler, üretilen üretim araçlarına sahip olurlar ve emeği istihdam ederek ve toprak kiralayarak üretimi organize ederler. Kâr onların geliridir. Tüm bu ajanların davranışları, sahip oldukları kaynaklardan mümkün olduğunca fazlasını elde etme girişimleri tarafından yönetilir.
Gelirin kullanımı söz konusu olduğunda, klasik iktisatçıların genel yorumu, her sınıfın belirli davranışlarla karakterize edildiğini, işçiler ve toprak sahipleri elde ettikleri tüm geliri önemli ölçüde tükettikleri, kapitalistlerin ise esas olarak gelirin tamamını biriktirip yatırım yaptıkları şeklinde tasavvur etmeleridir.
Ancak, işçiler daha çok geçimlik mal alırken, ücretlerin düşük olması nedeniyle toprak sahipleri daha çok lüks mallar alıyor. Tüketim kararına ilişkin klasik görüşün önemli bir yönü, gelir dağılımının tercihlere veya kazanılan gelir türüne göre değil, esas olarak geliri alanların ait olduğu sosyal grup tarafından belirlendiğidir.
Kapitalizmin yükselişinin sosyolojik analizi, kapitalizmin bir sınıfın, aksine “yalnızca kendi çıkarları doğrultusunda hareket eden” “tüccarlar ve zanaatkarlar”ın ortaya çıkmasından doğduğuna işaret ederek bu konumu çok açık bir şekilde ortaya koymaktadır. En çocukça kibirleri tatmin etmek, büyük mülk sahiplerinin yegane amacıydı.
Kapitalistler, zenginliklerini biriktirerek durumlarını iyileştirmek için kullanan sınıftır. Tasarruf sahipleri aynı zamanda girişimci ise, tasarrufların yatırıma dönüştürüldüğü mekanizma doğrudan veya tasarruf sahipleri girişimci değilse sermaye piyasası aracılığıyla dolaylı olabilir.
Her halükarda klasik iktisatçılar, tüm tasarrufların yatırıma dönüştürüldüğü görüşünü kabul ederler. Ancak klasik iktisatçılar, tasarrufların sermaye piyasası yoluyla yatırımlara eşitlenebileceği fikrini kabul ederken, bu eşitlemenin faiz oranının ayarlanmasından kaynaklandığı neoklasik görüşü paylaştıkları pek söylenemez.
Aslında, örneğin Smith ve Ricardo için faiz oranı, kâr oranı tarafından belirlenirken, tasarruf ve yatırım arasındaki eşitleme, cari faiz oranında “sermaye talebinin sonsuz olması” gerçeğiyle sağlanır.
Ayrıca, kâr oranı, karşılığında emek piyasasının koşullarına bağlı olan ücret oranı tarafından belirlenir. Klasik iktisatçılar, nüfus artış oranının ücret oranına bağlı olduğunu savundular: doğal olandan daha yüksek bir ücret oranı, yani sabit nüfusu koruyan, nüfus artışı sağlar. Daha spesifik olarak, ücret oranı ne kadar yüksek olursa, nüfus artış oranı da o kadar yüksek olur.
Bu nedenle, Malthus’u öngören Smith, demografik yasayı, herhangi bir mal olarak emek üretmek için teknolojik bir kural olarak kavrar. diğer herhangi bir meta için olduğu gibi, insanlara olan talep, insanların üretimini zorunlu olarak düzenler; çok yavaş ilerlediğinde hızlandırır ve çok hızlı ilerlediğinde durdurur.
Büyüme Teorileri Ekonomik büyüme MODELLERİ nelerdir Ekonomik büyüme nasıl hesaplanır Ekonomik büyüme nedir Ekonomik büyümeyi belirleyen faktörler Harrod Domar BÜYÜME MODELİ formülü Keynesyen BÜYÜME MODELİ Romer Modeli