Begg-Mazumdar (1994) Yöntemi – Meta-Analiz Ödevleri – Meta-Analiz Alanında Tez Yaptırma – Meta-Analiz Tez Yaptırma Ücretleri
Iyengar-Sera (1988) Yöntemi
Iyengar ve Greenhouse (1988), orijinal Hedges-Olkin yöntemini, önemsiz çalışmalar için sıfırdan farklı yayın olasılıklarına izin verecek şekilde genişletti. Önem yönünden bağımsız olarak tüm önemli çalışmaların yayınlanacağı varsayımını korudular (yani, seçim modelleri Hedges-Olkin modeli gibi iki uçluydu).
Yöntemleri, farklı p değerlerine sahip anlamlı olmayan çalışmalar için farklı yayın olasılıklarını içerecek şekilde genişletilebilse de, tüm anlamlı olmayan çalışmaların aynı sıfırdan farklı yayınlanma olasılığına sahip olduğunu varsayar. Hedges-Olkin yöntemine benzer şekilde, bu yöntem, yayın yanlılığı olmasaydı gözlemlenecek olan ρ ̄ veya δ ̄ değerlerini tahmin etmek için maksimum olabilirlik (ML) yöntemlerini kullanır.
Farklı p değerleri için farklı ağırlıkların ρ ̄ veya δ ̄ nihai tahminleri üzerinde büyük veya küçük etkileri olup olmadığını belirlemek için duyarlılık analizleri yapılabilir. Orijinal Hedges-Olkin yönteminden daha gerçekçi olmasına rağmen, bu yöntem, bunun gibi, sabit etkiler modelidir ve bu nedenle, nadiren gerçek veriler için uygun olacaktır (derginin aynı sayısında birkaç yorumcu tarafından belirtildiği gibi). Ayrıca, iki uçlu yayın yanlılığı varsayımı birçok durumda muhtemelen gerçekçi değildir.
Begg-Mazumdar (1994) Yöntemi
Begg ve Mazumdar (1994), küçük örneklemli çalışmaların yalnızca büyük büyüklükte bir korelasyon veya d değeri (küçük N verildiğinde istatistiksel anlamlılık için gereklidir) verirlerse yayınlanma eğiliminde olduğunu varsayarken, büyük örneklemli çalışmaların yayınlanma eğiliminde olduğu varsayılmıştır. r veya d değerlerinin boyutuna bakılmaksızın yayınlanır (çünkü sonuçları neredeyse her zaman istatistiksel olarak anlamlı olacaktır).
Bu, huni grafiğinin altında yatan varsayımdır ve bu varsayım altında beklenen sonucu gösterir: Eksik çalışmalar, hem küçük Ns hem de küçük d değerlerine sahip olanlardır. Bu nedenle, yayın yanlılığı için basit bir test önerdiler: d (veya r) değerleri ve bunların standart hataları arasındaki sıra sıra korelasyonudur.
Yayın yanlılığının olmaması durumunda bu korelasyon 0 olmalıdır. Pozitif bir korelasyon yayın yanlılığını gösterir. Bu prosedür, huni grafiğinin öznel yorumunun yerine geçen bir huni grafiğinin sonucunu nicelleştirmenin bir yolu olarak görülebilir. McDaniel ve Nguyen (2002) bu prosedürün kullanımına bir örnek vermişlerdir.
Hedges ve İştirakler Tarafından Daha Fazla Çalışma
Hedges (1992a), Iyengar-Greenhouse yöntemini, araştırmacıların p değerlerini nasıl gördüklerine ilişkin araştırma bulgularına dayanan yayın olasılıklarını yansıtan çalışma ağırlıklarını içerecek şekilde genelleştirdi. Örneğin, araştırmacılar .05 ile .04 arasındaki p değerleri arasında çok az fark görürler, ancak .06 ile .05 arasındaki farkı çok önemli olarak görürler. Hedges, bu bilgiyi, p değerlerine dayalı olarak etüt ağırlıklarının ayrı bir adım fonksiyonunu oluşturmak için kullandı.
Yine ML yöntemleri kullanılarak, bu ilk ağırlık tahminleri, tahminleri iyileştirmek için yinelenir ve daha sonra rafine ağırlık tahminleri, yayın yanlılığı olmasaydı gözlemlenecek olan ρ ̄ veya δ ̄ değerlerinin tahminlerini üretmek için kullanılır. Bu bir rastgele etkiler modelidir ve dolayısıyla Sρ2 ve Sδ2 tahminleri de üretilir. Bu tahminlere dayanarak, bu yöntem, yayın yanlılığı olmadığında beklenen p değerlerinin dağılımını tahmin edebilir.
Meta-analiz etki büyüklüğü
Analiz çalışması
Meta analiz avantaj dezavantaj
Psikolojide meta-analiz
Sosyal bilimlerde meta-analiz
Network meta analizi
Meta-analiz tez
Psikometrik meta-analiz
Bu dağılım daha sonra çalışmalar setinde gözlenen p değerleri dağılımı ile karşılaştırılabilir. Tutarsızlıklar, yayın yanlılığının varlığını gösterir. Çalışma ağırlıklarını tahmin etmek için geliştirilmiş yöntemlere ek olarak, bu yöntem rastgele etkiler modeli olması açısından daha gerçekçidir. Ancak yine de p değerlerine dayalı iki kuyruklu seçimi varsayar.
Bu çalışmada ve başka bir çalışmada (Vevea, Clements ve Hedges, 1993), bu yöntem ABD Çalışma Bakanlığı’nın Genel Yetenek Test Bataryası (GATB) için geçerlilik çalışmalarının 755 çalışma veri tabanına uygulandı. İki uygulamanın ayrıntıları biraz farklı olmasına rağmen, her ikisi de bu veri setinde esasen hiçbir kullanılabilirlik yanlılığı olmadığını belirtti.
Bu, birden fazla hipotez test edildiğinde tam olarak beklenen şeydir. Her GATB çalışması, bataryadaki 12 farklı testin geçerliliğini tahmin eder ve ayrıca bu 12 testin farklı kombinasyonları ile ölçülen 9 farklı yeteneğin geçerliliğini tahmin eder. (Neredeyse hiçbir çalışma yalnızca kısmi sonuçlar bildirmemiştir.) Daha önce tartışıldığı gibi, bu koşullar altında p değerlerine dayalı herhangi bir kullanılabilirlik yanlılığı olması pek olası değildir.
21 anlamlılık testinin tümünün önemsiz olma olasılığı, tümünün anlamlı olma olasılığı gibi küçük kayboluyor. Hemen hemen tüm araştırmalar, anlamlı ve önemsiz sonuçların bir karışımına sahip olmalıdır; bu, kasıtlı olarak böyle bir önyargı üretme niyetinde olan biri için bile kullanılabilirlik önyargısının elde edilmesini zorlaştıracaktır. Dolayısıyla, böyle bir literatürde kullanılabilirlik yanlılığı görmeyi beklemezdik ve bu, Hedges yanlılığı saptama ve düzeltme yönteminin sonucuydu.
Vevea ve Hedges (1995), önceki yöntem dizisini daha da geliştirdi. İki uçlu yayın yanlılığı varsayımının çoğu durumda muhtemelen gerçekçi olmadığını kabul ederek, yöntemi tek yönlü yayın yanlılığı varsayacak şekilde değiştirdiler. Bununla birlikte, en büyük gelişme, çalışma etki büyüklükleri (ve dolayısıyla çalışma p değerleri ile) ile ilişkili olabilecek moderatör değişkenler için hükümdür.
Örneğin, bir tür psikoterapi özellikle etkili olabilir (büyük etki büyüklükleri) ve aynı zamanda tipik olarak küçük örneklem büyüklükleriyle çalışılabilir. Bu durum, çalışma özelliklerinden (kodlanmış moderatörler) çalışma sonuçlarını tahmin etmek için kullanılan ağırlıklı en küçük karelere sahip bir rastgele etkiler modelini gerektirmektedir.
Yani bu yöntem, yayın yanlılığı ile çalışma sonuçlarının moderatörlerinin etkileri arasında ayrım yapılmasına izin verir. Vevea ve Hedges (1995), Glass’ın psikoterapi üzerine çalışmalarının bir alt kümesine uygulayarak bu yöntemi örneklendirmiştir. İki moderatör, terapi türü (davranışsal ve duyarsızlaştırma) ve fobi türü (basit ve karmaşık) idi.
Bu moderatörleri kontrol ettikten sonra bile, analizleri hala yayın yanlılığını tespit etti; δ ̄’nin sapma düzeltmeli tahminleri, orijinal düzeltilmemiş tahminlerden %15 ila %25 daha küçüktü. Kullanılabilirlik yanlılığının GATB çalışmalarında değil de bu çalışmalarda saptanmasının nedeni, psikoterapi çalışmalarının çoğunun GATB çalışma setinde olduğu gibi çoklu hipotezler yerine tek bir hipoteze (veya tek bir önemli hipoteze) odaklanması olabilir. Daha küçük olmasına rağmen, sapma düzeltmeli ortalama etki büyüklükleri hala önemliydi ve .48 ile .76 arasında değişiyordu.
Analiz çalışması Meta analiz tez Meta-analiz avantaj dezavantaj Meta-analiz etki büyüklüğü Network meta analizi Psikolojide meta-analiz Psikometrik meta-analiz Sosyal bilimlerde meta analiz