Tutarlılık – Meta-Analiz Ödevleri – Meta-Analiz Alanında Tez Yaptırma – Meta-Analiz Tez Yaptırma Ücretleri
Tutarlılık
Tutarlılığı kontrol etmek için ikinci bulguların çapraz referans alınabileceği, bilişsel yetenekler ve iş performansıyla ilgili kelimenin tam anlamıyla yüzlerce meta-analiz vardır. Davranışsal tutarlılık yöntemi söz konusu olduğunda, başka bir meta-analiz yoktur. Ayrıca, davranışsal tutarlılık prosedürünün tam olarak neyi ölçtüğü konusunda çok az bilgiye sahibiz.
Örneğin, bilişsel yetenek testi puanları ile davranışsal tutarlılık puanları arasında rapor edilmiş bir ilişki yoktur. Davranışsal tutarlılık puanları, bilişsel yetenekler gibi henüz zengin, yapılandırılmış, karmaşık ve ayrıntılı bir yerleşik bilgi ağının parçası değildir. Bu nedenle, bu meta-analiz çok daha büyük ölçüde tek başına durmalıdır.
Sonuçların aykırı değerlerden veya ikinci dereceden örnekleme hatasından önemli ölçüde etkilenmediğinden gerçekten emin olamayız. (Örneğin, artefaktlardan kaynaklanan gerçek varyans miktarı %100 veya %50 olabilir.) Bu nedenlerle, McDaniel ve ark. (1988a) bu bulguların bir ön kabul olarak değerlendirilmesi gerektiğini belirtmiş ve yerel ortamlar için yerel çalışmalardan “yerel geçerlilikleri” tahmin etmek için değil, meta-analizde birleştirilecek daha fazla çalışmaya sahip olmak için ek geçerlilik çalışmalarının yapılmasını tavsiye etmiştir.
Endüstriyel-örgütsel psikolojide, personel seçimi alanının tamamen dışında, (1) şu anda mevcut olan çalışmaların sayısının az olduğu ve (2) ayrıntılı ampirik ve teorik bilgi yapısının bulunmadığı başka araştırma alanları da vardır. meta-analitik sonuçlar kontrol edilebilir.
Meta-analizdeki bireysel çalışmaların sayısı az olduğu ve meta-analitik sonuçların kontrol edilebileceği ilgili ampirik ve teorik bilgi yapısı olmadığı için meta-analitik sonuçların daha az kanıtlayıcı değeri olduğunda, alternatif, tek bir çalışmaya güvenme ya da çalışma bulgularını bütünleştirmek için anlatı inceleme yöntemine geri dönüş; her ikisi de bilgi verimi açısından meta-analizden çok daha düşüktür.
Uygun tepki, daha sonra yeni ve daha bilgilendirici bir meta-analize dahil edilen ek çalışmaları yürütürken (veya beklerken) meta-analizi geçici olarak kabul etmektir. Bu süre boyunca, söz konusu hipoteze dayanan diğer kanıt biçimleri, aynı soruya farklı yaklaşımları temsil etmeleri bakımından, durumsal özgüllük alanındaki ortam içi çalışmalara benzer kanıt biçimleri gibi görünebilir. Bu tür kanıtlar daha sonra daha önce açıklanan türden yapılandırılmış kanıt modelinin inşasının başlamasına izin verir.
SPSS geçerlilik analizi
İç tutarlılık Nedir
Güvenilirlik Analizi Nedir
Güvenilirlik nedir
Geçerlilik analizi nedir
Güvenilirlik analizi nasıl yapılır
Testin güvenirlik katsayısı formülü
Madde toplam korelasyonu SPSS
İkinci Derece Meta Analizler
Daha önce açıklanan araştırma programında, hesaplanan yüzde varyans biçimindeki sonuçlar, farklı meta-analizlerde, özellikle de iş performansını tahmin etmek için kullanılan farklı yeteneklerin meta-analizlerinde birleştirildi. Aynı teorik düşüncelerin bir dizi meta-analiz için geçerli olduğu bu gibi durumlarda, ikinci mertebeden örnekleme hatası sorunu, meta-analizlerin meta-analizi veya ikinci mertebeden bir meta-analiz kullanılarak ele alınabilir.
Bilişsel yetenek testleri üzerinde geçerlilik genelleme araştırması bir örnektir. Durumsal özgüllük hipotezi altında, varsayılan durumsal moderatörler farklı yetenekler için esasen aynı olacaktır ve alternatif hipotez altında, tüm varyansların tüm yetenekler için yapay olduğu varsayılacaktır.
İkinci dereceden meta-analiz, birkaç meta-analiz boyunca hesaplanan ortalama varyans yüzdesinin hesaplanmasını içerecektir. Örneğin, Psychological Services, Inc. tarafından 16 şirkette yürütülen büyük bir konsorsiyum çalışmasında, örnekleme hatasının açıkladığı varyans yüzdesi, incelenen çeşitli yetenekler için yaklaşık %60 ila %100 arasında değişiyordu.
Yetenekler arasında hesaplanan ortalama yüzde %99’du; bu, ikinci dereceden örnekleme hatası dikkate alındığında, 16 şirketteki geçerliliklerin tüm varyansının, incelenen tüm yetenekler için örnekleme hatasıyla açıklandığını gösterir.
Özellikle, böyle bir bulgu, hesaba katılan gözlemlenen varyansın %100’ünden daha azına sahip meta-analizlerin, ikinci dereceden örnekleme hatası vakaları olarak açıklandığını gösterir (özellikle, bu bölümün ilerleyen kısımlarında tanımlandığı gibi, ikincil ikinci dereceden örnekleme hatası).
Aynısı, gözlenen varyansın %100’ünden fazlasının açıklandığı meta-analizler için de geçerlidir. İkinci dereceden bir meta-analiz yapılırken %100’den büyük rakamların %100’e yuvarlanmaması gerektiği açıktır. Bunu yapmak açıkça bu rakamların ortalamasını saptıracaktır, çünkü rastgele olarak %100’den düşük olanlar yukarıya yuvarlanmaz.
İkinci mertebeden meta-analizde çok önemli bir teknik konu vardır: Hesaplanan ortalama varyans yüzdesi belirli bir şekilde hesaplanmalıdır, aksi takdirde yanlış olacaktır. Bu teknik konu en iyi Spector ve Levine tarafından yürütülen bir çalışma ile gösterilmiştir.
Spector ve Levine (1987), r’nin örnekleme hatası varyansı için formülün doğruluğunu değerlendirmeyi amaçlayan bir bilgisayar simülasyon çalışması yürütmüştür. Çalışmalarında, ρ değeri her zaman 0’dı, bu nedenle gözlemlenen rs’nin örnekleme hatası varyansı formülü Se2 = 1/(N − 1) idi.
30 ila 500 arasında değişen çeşitli N değerleri için simülasyon çalışmaları yaptılar. Meta-analiz başına gözlemlenen rs sayısı 6 ila 100 arasında değişiyordu. Her N ve rs sayısı kombinasyonu için meta-analizi 1.000 kez tekrarladılar. ve ardından 1.000 meta-analizde Se2/Sr2’nin ortalama değerini değerlendirdi.
Yani, dikkatlerini, çalışmalar arasında örnekleme hatası formülünden tahmin edilen ortalama varyans oranına, rs’nin gözlemlenen ortalama varyansına odakladılar. Tahmin edilen ve gözlemlenen varyanslar arasındaki fark olan Sr2 – Se2’ye bakmadılar.
100’den küçük tüm r sayıları için, Se2 /Sr2 oranının ortalama 1.00’den fazla olduğunu buldular. Örneğin, meta-analiz başına 10 rs ve her çalışmada N = 75 olduğunda, ortalama oran 1,25 idi. Kemery, Mossholder ve Roth (1987) simülasyon çalışmalarında benzer sonuçlar elde etmişlerdir.
Meta-analiz başına rs sayısı ne kadar küçükse, oran o kadar fazla 1.00’ı aşmıştır. Bu rakamları, bir meta-analizdeki korelasyon sayısı 100’den az olduğunda Se2 formülünün örnekleme varyansını olduğundan fazla tahmin ettiğini gösterdiği şeklinde yorumladılar. Onların varsayımı, Se2 formülü doğru olsaydı, Se2/Sr2 oranının ortalama 1.00 olacağıydı.
Spector-Levine (1987) çalışması, doğruluğu Sr2 − Se2 farkıyla değerlendirilirse, örnekleme hatası varyans formülünün son derece doğru olduğunu gösteren Callender ve Osburn (1988) tarafından eleştirildi. çok sayıda önceki simülasyon çalışmaları vardır.
Önyargı yoktu. Ayrıca, Se2’nin örnekleme varyansının tarafsız bir tahmini olmasına rağmen, ortalama Se2/Sr2 oranının neden 1.00’den büyük olduğunu da gösterdiler. Bir meta-analizdeki korelasyon sayısı küçük olduğunda, şans eseri Sr2 bazen çok küçük olacaktır; yani, tesadüfen, gözlemlenen tüm rs’ler birbirine çok benzer olacaktır.
Sr2 oranın paydası olduğundan, bu küçük Sr2 değerleri Se2/Sr2 için bazen 30 veya daha fazla kadar büyük değerlere yol açar. Ayrıca, eğer Sr2 şans eseri 0 ise, oran sonsuz büyüktür. Bu uç değerler, ortalama oranı 1,00’in üzerine çıkarır; medyan oran 1.00’a çok yakındır. Callender ve Osburn (1988) tarafından yapılan analiz, Spector ve Levine’in (1987) şaşırtıcı sonuçlarını tam olarak açıklıyor ve korelasyon için temel örnekleme varyans formülünün aslında doğru olduğunu gösteriyor.
Geçerlilik analizi nedir Güvenilirlik analizi nasıl yapılır Güvenilirlik Analizi Nedir Güvenilirlik nedir İç tutarlılık Nedir Madde toplam korelasyonu SPSS SPSS GEÇERLİLİK analizi Testin güvenirlik katsayısı formülü