MHC’nin Genetiği – Laboratuvar Tanı Bilimi – Laboratuvar Ödevleri – Lab Ödevleri – Kimya Mühendisliği – Kimya Ödev Yaptırma Ücretleri
MHC’nin Genetiği
HLA sınıf I zincirlerini ve sınıf II ve zincirleri kodlayan genler MHC içinde bağlantılıdır. Her zinciri kodlayan genler ayrı bölgelerde bulunsa da, her bölge içinde her zinciri kodlayan birkaç gen tanımlanmıştır. HLA genleri birbirine yakın olduğu için genetik rekombinasyon nadirdir.
Bu nedenle, çoğu yavru, her bir ebeveynden bir tane olmak üzere, bozulmamış bir ebeveyn alel setini miras alır. Bu tür bağlantılı gen kümeleri haplotipler olarak bilinir. Belirli aleller, özellikle haplotipler, aleller genetik dengede olsaydı beklenenden daha fazla veya daha az sıklıkta oluşur. Böyle bir fenomen, bağlantı dengesizliği olarak bilinir ve hem bazı alellerin yakın zamandaki kökenini hem de coğrafi kökenleri ve ırksal üreme modellerini yansıtabilir.
HLA sınıf I ve sınıf II genlerinin ürünleri birlikte baskın olarak eksprese edilir, bu nedenle heterozigot bireyler her lokus için (bir anne, bir baba) iki farklı HLA özgüllüğü ifade etmelidir. Ek olarak, HLA sınıf I için üç gen ve sınıf II için dört olası grup olduğundan, her bireyin üç farklı MHC sınıf I ve dört farklı sınıf II proteini ifade etmesi beklenir.
Sınıf I ve II genlerinin aşırı polimorfik doğası nedeniyle ifade edilen sayı aslında çok daha yüksektir; gerçekten de, bazı sınıf I proteinler için aynı genetik lokusta 70’den fazla alel tanımlanmıştır. Bu nedenle aynı aleli kodlayan özdeş olmayan iki bireyde HLA genlerinin bulunma olasılığı son derece küçüktür.
HLA proteinleri son derece immünojenik olduklarından, transplantasyondaki ihtiyaç, allogreft ile alıcı arasında mümkün olan en yakın eşleşmeyi elde etmek ve böylece greft kaybı ve reddi riskini en aza indirmektir. Belirli bir bireyde HLA protein tanımlamasının teknik süreci, HLA tiplemesi olarak bilinir.
Mhc 1 ve 2 nedir
Mhc 1 Nedir
Mhc 2 Nedir
Mhc nedir
MHC 1 MHC 2
MHC ve HLA
Mhc geni nedir
MHC sınıf I
HLA Tiplemenin Mekaniği
Serolojik tipleme
Tarihsel olarak, HLA değişkenliğini saptamak için karışık lenfosit reaksiyonu (MLR) kullanıldı. Bu teknikte, potansiyel bir alıcıdan alınan hücreler, yanıt vermemeleri için ışınlanmış donör kaynaklı “uyarıcı” hücrelerle birlikte kültürlenir.
Alıcıdan gelen T hücreleri, genellikle CD4+ T hücrelerinin HLA sınıf II antijenlerini tanımasının ve sınıf I antijenlerin CD8+ T hücreleri tarafından tanınmasının bir sonucu olarak, farklı HLA antijenlerine yanıt olarak çoğalmak ve farklılaşmak üzere uyarılır.
Böylece, ‘eşleşen’ alıcılar, ‘yanıt vermemeleri’ temelinde kolayca tanımlanabilir. Bu teknik ret ile iyi bir şekilde ilişkili olsa da, son derece hassastır ve ret cevabının kendisini yakından yansıtırken, klinik ortamda uygulanması, sonuçların alınması 5-10 gün sürdüğü ve hantal, pahalı ve teknik olarak zor olduğu için sınırlı veya değersizdir. gerçekleştirmek.
Yakın zamana kadar, HLA ile özdeş olmayan bireyleri ayırt etmek için kullanılan ‘geleneksel’ yöntemde antikor kullanılıyordu. HLA-A ve -B lokus antijenleri, kan transfüzyonu, hamilelik veya renal allogreft reddi ile bağışıklanan deneklerden elde edilen allo-antiserum kullanılarak bu şekilde tanımlanan ilk kişilerdi.
Mikrositotoksisite testi olarak adlandırılan bu teknik kullanılarak, bilinmeyen HLA tipi potansiyel allogreft alıcılarından alınan periferik kan T lenfositleri (HLA sınıf I antijenleri) ve B lenfositleri (HLA-DR, -DQ), karakterize edilen özgünlükte HLA antikoru içeren antiserum ile inkübe edilir. .
Bu hücreler daha sonra komplemana maruz bırakılır. Antikor, hücre yüzeyinde eksprese edilen HLA proteinleri ile reaksiyona girerse, kompleman aktive olur ve hücreler öldürülür -kompleman aracılı lizis. Reaksiyon olmadığında lizis olmaz.
Öldürme, genellikle canlı hücreleri yeşile ve ölü hücreleri kırmızıya boyayan bir etidyum bromür/akridin portakal kokteyli kullanılarak görselleştirilir. Öldürme, her kuyudaki ölü hücrelerin yüzdesi değerlendirilerek yarı nicel olarak belirlenir.
Böylece, lizis meydana geldiğinde, antikorun özgüllüğü, hangi HLA proteinlerinin eksprese edildiğini belirler.
Serolojik tipleme ile birkaç tip hata mümkündür. Nadir veya çapraz reaktif bir antijenin tanımlanamaması sık görülen bir sorundur. Bunun başlıca nedeni, ilgili antiserumun kullanılmamış olması veya mevcut olmamasıdır.
Bağlantı dengesizliği, coğrafi kökenler ve ırksal üreme modelleri de katkıda bulunan faktörlerdir. Ayrıca, bazı antijenler belirli popülasyonlarda daha düşük bir frekansta ifade edilir veya hiç ifade edilmez. Bu tür hataların büyük olasılıkla sınırlı sayıda antiserum kullanan laboratuvarlarda meydana gelmesi olasıdır.
Ayrıca, antiserum reaksiyonlarının yanlış yorumlanması da hatalara neden olabilir. Antiserum, her biri farklı HLA özgüllüklerine sahip birden fazla antikor içerebilir ve hatta monospesifik HLA antikorları, sıklıkla diğer HLA antijenleriyle çapraz reaksiyona girer.
Ayrıca, seroloji kullanılarak DR antijenlerinin HLA tiplemesi yanlış yorumlamaya özellikle duyarlıdır, çünkü B lenfositleri hem çok çeşitli DR antijenlerine karşı daha çapraz reaktiftir hem de spesifik olmayan kompleman aracılı lizise daha duyarlıdır ve bu da “yanlış” sonuçlara yol açar. pozitif sonuçlar.
Teknik varyasyonlar ayrıca serolojik tiplemede %15-30’luk bir laboratuvarlar arası hataya neden olur. Seriler arasındaki tamamlayıcı aktivitedeki farklılıklar ve antiserumun kalitesi, katkıda bulunan ana faktörlerdir.
Seroloji, HLA tiplemesi için hızlı bir yöntemdir; bununla birlikte, kullanılan reaktifler, genetik olarak özdeş olmayan bireylerde MHC moleküllerinin kesin yapısal kimliğini belirlemek için yeterince spesifik değildir. Bu, ancak MHC genlerinin kendilerinin doğrudan analizi ile başarılabilir.
Moleküler Tipleme
Kısıtlama parçası uzunluğu polimorfizmi
Son yıllarda, MHC’nin sınıf II bölgesinin yoğun moleküler klonlanması ve haritalanması başarılmıştır. Southern blot olarak bilinen bir teknik kullanılarak spesifik gen dizilerinin organizasyonunun kapsamlı analizi, kısıtlama endonükleazları adı verilen bir grup enzimin tanıma bölgelerinde polimorfizmlerin varlığını ortaya çıkardı.
Kısıtlama bölgelerindeki bu polimorfizmler, çoğu durumda alellere özgüdür. Bu nedenle, HLA alelleri ile ilişkili kısıtlama parçası uzunluk polimorfizmi (RFLP) paternlerinin haritalanması ve aydınlatılması, herhangi bir bireyde alelik tanımlamasını kolaylaştırmalıdır.
MHC 1 MHC 2 Mhc 1 Nedir Mhc 1 ve 2 nedir Mhc 2 Nedir Mhc geni nedir Mhc nedir MHC sınıf I MHC ve HLA