Etki Büyüklüklerinin Tahminleri – Meta-Analiz Ödevleri – Meta-Analiz Alanında Tez Yaptırma – Meta-Analiz Tez Yaptırma Ücretleri
Yalnızca Önem Düzeyleri Getiren Oy Sayma Yöntemleri
Sıfır hipotezi doğruysa, popülasyon korelasyonu veya etki büyüklüğü aslında 0’dır. Dolayısıyla, çalışma sonuçları p değerleri şeklinde verildiğinde, yarısının .50’den büyük ve yarısının .50’den küçük olması beklenir. 50. İşaret testi, pozitif ve negatif yönlerde gözlemlenen bulguların frekanslarının, sıfır hipotezi altında beklenen 50-50 bölünmeden önemli ölçüde farklı olup olmadığını test etmek için kullanılabilir.
Alternatif olarak, gözden geçiren kişi, teoriyi destekleyen istatistiksel olarak anlamlı bulgular bildiren çalışmaların oranını belirlemek için bir sayı kullanabilir (pozitif anlamlı sonuçlar) ve bu oranı sıfır hipotezi altında beklenen orana (tipik olarak, .05 veya .01) karşı test edebilir. Bu test için binom testi veya ki-kare istatistiği kullanılabilir.
Hedges ve Olkin (1980), bazı gözden geçirenlerin, gerçek etki büyüklüğü veya gerçek korelasyon sıfır değilse, çalışmaların çoğunluğu olmasa bile çoğunun pozitif anlamlı bir sonuç göstermesi gerektiğine inandıklarını belirtti. Aslında, bu genellikle doğru değildir. Gerçek etki büyüklüğü veya gerçek korelasyon, tipik olarak karşılaşılan büyüklük aralığında olduğunda, bireysel çalışmalardaki düşük istatistiksel güç nedeniyle, çalışmaların yalnızca küçük bir kısmı genellikle önemli pozitif bulgular bildirecektir.
Hedges ve Olkin (1980) de sıfır hipotezini reddetmek için gereken pozitif anlamlı bulguların oranının genel olarak inanıldığından çok daha küçük olduğuna dikkat çekmiştir. Örneğin, alfa = .05 kullanılarak 10 çalışma çalıştırılırsa, üç veya daha fazla pozitif anlamlı bulgunun olasılığı .01’den azdır. Yani, on testten üçü pozitif anlamlı bulgu sıfır hipotezini reddetmek için yeterlidir.
Bununla birlikte, bu oy sayma yöntemleri, en çok, sıfır hipotezi yanlış olduğunda değil, doğru olduğunda faydalıdır. Örneğin, Bartlett, Bobko, Mosier ve Hannan (1978) ve Hunter, Schmidt ve Hunter (1979), siyahlar ve beyazlar için istihdam testi geçerliliklerindeki önemli farklılıkların sıklığının sıfır altında beklenen şans frekanslarından farklı olmadığını gösterdi. hipotez ve kullanılan alfa seviyeleri. Örneğin Bartlett ve diğerleri, alfa = .05 düzeyinde bu tür 1100’den fazla testi inceledi ve %6,2’sinin anlamlı olduğunu buldu.
Coward ve Sackett (1990) binlerce yetenek-performans ilişkisini incelemiş ve .05 alfa seviyesinde doğrusallıktan istatistiksel olarak anlamlı sapmaların sıklığının yaklaşık %5 olduğunu bulmuşlardır. Yüksek istatistiksel güce sahip kümülatif çalışmalarda boş hipotez reddedilmediğinde, bu yöntem popülasyon etki büyüklüğü veya popülasyon korelasyonu için bir tahmin sağlar: 0. Ancak, boş hipotez yanlış olduğunda (olağan durum), binom veya işaret testleri etki büyüklüğü tahmini sağlamaz.
Bu ciddi bir dezavantajdır. Ek olarak, istatistiksel anlamlılık testleri oldukları için binom ve işaret testleri, ayrıntılı olarak tartışıldığı gibi, anlamlılık testlerinin tüm dezavantajlarına sahiptir. Ancak, bu doğru oy sayma yöntemlerini bir anlamlılık testi kullanmadan kullanmak mümkündür. Örneğin, Bartlett ve ark. (1978) ve Coward ve Sackett (1990), sayısal bulgular, bir anlamlılık testi kullanmadan sonucun ne olması gerektiğini mükemmel bir şekilde ortaya koymaktadır.
Etki büyüklüğü nedir
Etki büyüklüğü yorumu
Etki büyüklüğü hesaplama
Etki büyüklüğü kaç olmalı
Cohen d etki büyüklüğü yorumlama
Etki büyüklüğü değerleri
Meta regresyon nedir
İstatistik etki büyüklüğü nedir
Oy Sayma Yöntemleri Etki Büyüklüklerinin Tahminlerini Getirme
Pozitif bir sonucun olasılığı ve pozitif anlamlı bir sonucun olasılığı, hem popülasyon etki büyüklüğünün hem de çalışma örneklem büyüklüğünün işlevleridir. Tüm çalışmalar için örneklem büyüklükleri biliniyorsa, bir dizi çalışmanın altında yatan ortalama etki büyüklüğü, ya pozitif sonuçların oranından ya da pozitif anlamlı sonuçların oranından tahmin edilebilir. Hedges ve Olkin (1980), etki büyüklüğünü tahmin etmek için bu yöntemlerin her ikisi için formüller türetmiştir.
Ortalama etki büyüklüğü tahmini etrafındaki güven aralıklarını hesaplamak için kullanılabilecek formüller de sundular. Bu güven aralıkları, genel olarak, etki büyüklüklerinin her çalışma için ayrı ayrı hesaplanıp daha sonra ortalamasının alınabileceği durumlarda elde edilenlerden daha geniştir. İkinci durumda, güven aralıkları ortalamanın standart hatasına dayanır.
Ortalama etki büyüklüğüne ilişkin Hedges-Olkin tahminleri için güven aralıkları daha geniştir, çünkü pozitif sonuç sayılarından (istatistiksel anlamlılıktan bağımsız olarak) veya pozitif anlamlı sonuçlardan etki büyüklüklerinin tahmini, olağan doğrudan prosedüre göre çalışmalardan daha az bilgi kullanır. Bu nedenle, etki büyüklüklerinin oy sayımına dayalı tahminleri, tipik olarak, yalnızca bireysel çalışmalarda etki büyüklüklerini belirlemek için gereken bilgiler mevcut olmadığında veya geri alınamadığında kullanılmalıdır.
Çoğu çalışma ya r ya da d değerleri ya da bu değerleri hesaplamak için yeterli bilgi sağlar. Birkaç çalışma yapmazsa, normalde bir kişi bu çalışmaları meta-analizden çıkarır. Setin tamamı yoksa, Hedges ve Olkin tarafından sunulan yöntemlerden birini kullanmak gerekir; ancak, bu olağandışı olurdu. r veya d’yi hesaplamak için yeterli bilgi sağlamayan bir çalışma alt grubuna (örneğin 10 çalışma) sahip olunması daha olasıdır. Daha sonra, bu çalışma alt kümesi için bir d ̄ tahmini elde etmek için Hedges-Olkin yöntemi kullanılabilir ve böylece bu çalışmaları kaybetmekten kaçınılabilir.
Ayrıca, her çalışma için yalnızca istatistiksel anlamlılık ve anlamlılık yönü veren geleneksel bir inceleme okuyorsanız, incelemedeki çalışmaların d ̄ tahminini almak için bu yöntemlerden birini kullanabilirsiniz; aslında bu, bu çalışmaların eksik ve daha az kesin – ancak hızlı ve kullanışlı – bir meta-analizi olacaktır.
Olumlu Önemli Bulguları Sayma
Birinin, her çalışmada NE = NC = 12 olan 10 çalışması olduğunu ve 10’dan 6’sının önemli pozitif sonuçlara sahip olduğunu varsayalım (pˆ = 6/10 = .60). Daha sonra, Hedges ve Olkin’in (1980) Tablo A2’sinden, tahmin edilen δˆ = .80 belirlenebilir. Araştırmacı ayrıca bu δˆ’nin standart hatasının bir tahminini kullanarak da elde edebilir.
Bu güven aralığı pˆ için geçerlidir. Daha sonra, yine Hedges ve Olkin’in (1980) Tablo A2’sini kullanarak, bu güven aralığının uç noktalarını δˆ değerlerine dönüştürmeliyiz. Doğrusal enterpolasyonla, pˆ = .81 için δˆ 1.10’dur ve pˆ = .35 için δˆ .53’tür.
Ve δˆ’nin örnekleme hatası varyansı (.1733)2 veya .03003’tür. Bu nedenle, birleştirilen 10 çalışma için meta-analizde yalnızca bir giriş vardır: δˆ = .80 ve Se2 = .03003.
Cohen d etki büyüklüğü yorumlama Etki büyüklüğü değerleri Etki büyüklüğü hesaplama Etki büyüklüğü kaç olmalı Etki büyüklüğü nedir Etki büyüklüğü yorumu İstatistik etki büyüklüğü nedir Meta-regresyon nedir