Doku Kültürü – Laboratuvar Tanı Bilimi – Laboratuvar Ödevleri – Lab Ödevleri – Kimya Mühendisliği – Kimya Ödev Yaptırma Ücretleri
Gastroenterit enfeksiyonlarının% 40’ı hala teşhis edilmemiş durumda. Hala elektron mikroskobu ile karakterizasyon gerektiren hepatit virüsleri ve retrovirüsler vardır. Tümörlerdeki virüsleri aramak için elektron mikroskobu hala kullanılmaktadır. Viral enfeksiyonların patogenezini ve etkili tedavilerin ve aşıların geliştirilmesine yol açabilecek viral antijenlerin rolünü anlamak için kullanılmaya devam edilecektir.
Bu tür çalışmalar, ince kesit ve tarama için geliştirilmiş ve daha hızlı otomatikleştirilmiş hazırlama tekniklerinin geliştirilmesiyle desteklenmektedir.
Uzun, karmaşık kurutma prosedürleri gerektirmeyen çevresel taramalı mikroskoplar gibi elektron mikroskobu tasarımındaki son gelişmeler, sadece örneklerin daha hızlı ve kolay işlenebileceği anlamına gelmez, aynı zamanda örneklerin büzülmesinin ve bozulmasının da önlendiği anlamına gelir. Mikroskoplar giderek daha ‘kullanıcı dostu’ hale geldikçe, elektron mikroskobu ile viral inceleme daha kolay hale geliyor.
Doku Kültürü
Virüs parçacıkları, genetik materyalden (nükleik asit) ve ayrıca az sayıda proteinden oluşur, dolayısıyla Sir Peter Medawar’ın ‘virüsler bir protein kaplamasına sarılmış sorunlardır’ şeklindeki unutulmaz sözünden türetilmiştir. Ek olarak bazı virüsler bir lipit zarfı içerir.
Mitokondri, ribozomlar veya Golgi aparatları gibi iç organel yoktur. Virüsler bu nedenle zorunlu hücre içi parazitlerdir, yani sadece canlı hücreler içinde çoğalabilirler, bunu yapmak için konak hücrenin enerji üreten ve biyosentetik mekanizmasını kullanabilirler. Virüslerin klinik materyalden izolasyonu, bakterilerin cansız ortamda çoğaltılabildiği bir bakteriyoloji laboratuarında karşılaşılanlardan oldukça farklı bir dizi zorluk sunar.
Canlı hücrelerin şu veya bu şekilde varlığı, virüslerin başarılı bir şekilde büyümesi için ilk temel ön koşuldur. Uzun yıllar boyunca, verimli tavukların yumurtalarında virüsler yetiştirildi. Bir alternatif, deney hayvanlarının tamamını kullanmaktır.
Bu tekniklerin her ikisi de özel durumlarda hala değerli olabilirken, bunlar büyük ölçüde rutin virüs laboratuvarlarında cam veya plastik yüzeylerde (yani tüpler veya şişeler) tek katmanlar halinde yetiştirilen çeşitli dokulardan türetilen hücre kültürlerinin kullanımıyla değiştirilmiştir. .
Bu bölümde, virüslerin izolasyonu için bir hücre kültürü laboratuvarı çalıştırmanın pratiklikleri tartışılacak ve virüs enfeksiyonunun teşhisine yönelik bu yaklaşımın avantajları ve dezavantajları vurgulanacaktır.
Doku kültürü Nedir
Evde doku kültürü nasıl yapılır
Türkiyedeki doku kültürü laboratuvarları
Bitki doku kültürü Ders notları PDF
Hücre ve doku kültürü nedir
Bitki doku kültürü PDF
10.sınıf biyoloji doku kültürü nedir kısaca
Bitki doku kültürü uygulama alanları
Hücre Kültürlerinin Seçimi
Herhangi bir virüsün replikasyon döngüsünün ilk adımı, hedef hücresine bağlanmaktır. Bu, virüs yüzeyindeki bir ligand ile hedef hücrenin yüzeyindeki bir reseptör arasındaki kesin etkileşimi içeren çok özel bir süreçtir. Bu nedenle, tüm virüsler tüm hücre tiplerinde enfekte olmaz ve çoğalmaz; Belirli bir virüs için uygun reseptöre sahip olmayan hücreler, o virüsün neden olduğu enfeksiyona dirençli olacaktır.
Bu, teşhis laboratuvarı için bir sorun yaratır – olası tüm virüslerin izolasyonu için kapsamlı bir hizmet sağlamak, çok sayıda farklı hücre tipinin mevcudiyetini gerektirecektir. Uygulamada, çoğu laboratuvar, her biri mümkün olduğunca geniş bir virüs yelpazesinin büyümesini destekleyecek olan yalnızca iki veya üç farklı hücre türünü çalıştıracaktır.
En yaygın olarak kullanılan hücre kültürleri, her birinde hangi virüslerin büyüyebileceğini de gösteren Tablo 19.1’de listelenmiştir. Bu liste klinik uygulamada karşılaşılan yaygın virüslerin birçoğunu içermesine rağmen, bazı önemli virüsler (örn. İnsan immün yetmezlik virüsü (HIV), hepatit virüsleri, rotavirüsler ve enterik adenovirüsler dahil gastroenteritin viral nedenleri ve Epstein – Barr virüsü EBV)), diğerleri gibi açıkça eksiktir.
Bu virüslerden bazılarının izolasyonu, organ kültürü gibi özel özel hücre kültürü teknikleri kullanılarak sağlanabilir. Menşe dokunun farklılaştırılmış özellikleri, organ kültüründe, örn. insan fetal trakeal halkaları, soğuk algınlığı virüslerinin çoğalmasını destekleyebilen, solunum yolunun işleyen kirpikli epitel hücrelerine sahiptir.
Alternatif olarak, özel hücre kültürleri, ör. HIV ve EBV, insan periferal kan lenfositlerinde büyütülebilir ve hepatit virüslerinin bazıları, birincil hepatosit kültürlerinde veya hepatomdan türetilmiş hücre hatlarında büyüyecektir.
Bununla birlikte, bu daha özelleşmiş kültürlerin düzenli olarak tedarik edilmesindeki zorluklar, bu virüslerin izolasyonunun genellikle referans veya araştırma laboratuvarlarıyla sınırlı olduğu anlamına gelir.
Yine de diğer virüsler (örneğin insan papillomaviüsleri, hepatit C virüsü) büyüme gereksinimlerinde o kadar titizdir ki hücre kültüründe izolasyonun neredeyse imkansız olduğu kanıtlanmıştır. Bu virüslerle enfeksiyonun teşhisi, hücre kültüründe izolasyon dışındaki yaklaşımlara ihtiyaç duyulmalıdır.
Hücre Kültürlerinin Hazırlanması
Tanısal bir viroloji laboratuvarının verimli çalışması, (a) büyük ölçekte büyütülmüş stok hücrelerin ve (b) bir kapta hazır ve bekleyen az sayıda olgun hücrelerin (genellikle bir tüp, ancak hücre kültürü ‘mikrotitre’ plakalarının) mevcudiyetini gerektirir. bir alternatif), materyal laboratuvara ulaştığında ve uygun klinik materyalle aşılamaya hazır. Bu tüpler tükendikçe, stok kültürlerden hazırlanan taze tüplerle değiştirilir.
Tablo 19.1’de listelenen tüm standart hücre tipleri, hücre süspansiyonları yerine yapışık hücreler olarak büyür. Bu, kendilerini düz bir yüzeye (genellikle plastik hücre kültürü şişeleri) bağlayacakları ve ardından tüm yüzey kaplanana kadar kültür ortamının gerekli besinleri içermesi koşuluyla çoğalacak ve bölünecekleri anlamına gelir.
Bu noktada, çoğu hücre, temas engellemesi nedeniyle bölünmeyi durduracaktır. Bu süreç, sürekli büyümek olarak bilinir. Bir hücre tabakası birleştiğinde, hücreler, tripsin gibi bir proteolitik enzim kullanılarak yüzeyden sıyrılabilir, kültür ortamında seyreltilebilir ve bir dizi yeni şişeye geri dökülebilir, burada bir kez daha birleşecekleri şekilde büyürler.
Bu işlem, hücrelerin geçişi olarak bilinir ve bu şekilde, mevcut hücrelerin sayısı hızla artırılabilir. Alternatif olarak, birleşik bir şişeden alınan hücreler, düşük hücre konsantrasyonlarında bir hücre kültürü tüpleri rafına dağıtılabilir; bu, hücreler yerleşip birleştikten sonra, klinik malzeme ile aşılamayı bekleyecektir.
Hücreler, tekrar tekrar geçiş yapma yeteneklerinde farklılık gösterir. Birincil kültürler, yani doğrudan dokudan oluşturulanlar (örn. Maymun böbrek hücreleri), in vitro olarak iki veya üç geçişten fazla hayatta kalmaz. Taze birincil kültürlerin sürekli olarak tedarik edilmesi pahalı ve elverişsiz olduğundan, bu kullanımları için büyük bir dezavantajdır. Gerçekte, maymun böbrek hücrelerinin tedarikinin bir dizi nedenden dolayı kesilebileceğine dair kayda değer bir endişe vardır.
Bu hücrelere geleneksel olarak dolaşımdaki influenza virüslerinin izolasyonu için yanıt verilmiştir ve bu virüsler için alternatif hücre substratları bulmak için büyük çaba sarf edilmiştir. Karşılaştırıldığında, tümör hücre çizgileri (örn. Hep-2 hücreleri, Hela hücreleri), in vitro geçişte süresiz olarak bölünebilir ve bu nedenle sürekli hücre çizgileri olarak adlandırılır.
Bu iki uç nokta arasında, insan embriyonik dokusundan (örneğin, insan embriyonik fibroblastları) türetilen diploid hücreler, sonunda kaybolmadan önce 30 veya 40 geçiş için başarılı bir şekilde büyütülebilir ve bu nedenle yarı sürekli hücre çizgileri olarak bilinirler.
10.sınıf biyoloji doku kültürü nedir kısaca Bitki doku kültürü Ders notları PDF Bitki doku kültürü PDF Bitki doku kültürü uygulama alanları Doku kültürü Nedir Evde doku kültürü nasıl yapılır Hücre ve doku kültürü nedir Türkiyedeki doku kültürü laboratuvarları